OPERATIVNI SISTEMI
Struktura OS
MONOLITNI SISTEMI
Operativni sistem koji koristi ovakvu strukturu (UNIX) je realizovan kao skup procedura (tj. funkcija koje su organizovane po modulima), od kojih svaka može pozvati svaku ako je to potrebno. Monolitni operativni sistemi nemaju pravilnu strukturu kao slojeviti operativni sistemi, jer se sastoje od modula čija saradnja nije ograničena pravilima kao kod slojevitih operativnih sistema. To znači da se iz svakog od modula monolitnih operativnih sistema mogu slobodno pozivati operacije svih ostalih modula.
Ovo je dosad najviše korišćena organizacija i može se sa punim pravo nazvati “Velika zbrka”. Struktura je takva da uopšte nema strukture. Što se tiče sakrivanja informacija, to ovdje uopšte ne postoji, tj. svaka procedura je vidljiva u odnosu na bilo koju drugu proceduru, za razliku od strukture koja sadrži module ili pakete, u kojoj je većina informacija sakrivena unutar modula, tako da se samo u određenim tačkama mogu pozvati van modula.
Čak je i u monolitskim sistemima moguće postići malo strukturnosti:
- Glavni program koji priziva zahtjevanu uslužnu proceduru.
- Skup uslužnih procedura koje izvršavaju pozive sistema.
- Skup korisničkih procedura koje pomažu uslužnim procedurama.
U ovom modelu, za svaki poziv sistema postoji jedna uslužna procedura koja odrađuje taj poziv. Na sljedećoj slici je strukturni model monolitnog sistema.
Mogu se uočiti tri nivoa.Na najvišem nivou (1) glavni program poziva zahtijevanu uslužnu (servisnu) proceduru (2) koja izvršava sistemski poziv.Za svaki sistemski poziv postoji po jedna servisna procedura.Korisničke (”utility”) procedure koja se nalaze na trećem nivou vrše neku obradu podataka ili pristup hardveru. Korisničke procedure se pozivaju od strane uslužnih procedura.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
