Industrijski objekti kao što su: hemijsko-bazni, metalurski, za preradu ruda, prehrambeni, celuloze i papira, tekstilni, građevinskog materijala izlivaju svoje otpadne vode  poslije tehnološke upotrebe. Ove vode su često agresivne sa velikim brojem otrovnih materija.

          Industrijske otpadne vode svakim danom postaju sve veći problem jer su veliki zagađivači površinskih voda a preko njih i podzemnih. Njihov sastav i toksičnost zavisi od vrste industrije. Najznačajnije i najčešće otpadne vode su sledeće: prehrambeno-prerađivačke industrije, mljekare, klaonice, tekstilne industrije, energetskih  i termoenergetskih objekata, hemijske industrije, metaloprerađivačke industrije.

         Otpadne  vode prehrambene industrije u sebi sadrže ostatke od procesa pranja maceriranim sadržajem pulpe, zatim organskim ostatcima od voća povrća, granula skroba pa i neorganskih ostataka zemlje i pijeska.

          Otpadne vode mljekara sadrže dio mlijeka, zatim nerastvorene proteine, kapljice masnih rastvora i šećere. Osim organskih ostataka u ovim vodama se mogu naci i sredstva za pranje, održavanje i dezinfekciju. U njima se nalaze: azot fosfatne kiseline i kalijum što dovodi do opadanja pH vrijednosti vode od 2-3.

         Otpadne vode klanica sadrže uglavnom organske materije podložne raspadanju. To su masti, delovi kože, čekinja, krvi, balega slame i dr. One doprinose velikom zagađenju potrošnjom kiseonika, stvaranju gljivica.

           Iz industrije za proizvodnju detardženata u vodu dospevaju supstance koje su površinski aktivne pa menjaju površinski napon vode. Ovo su obično sulfati različitih organskih jedinjenja, soli, supstiucioni derivati, fenoli ili slično, a najznačajniji su polifosfati, soli polimerizovane fosfatne kiseline. Kad se nađu u vodi oni ometaju razmenu kiseonika između vazduha i vode.