 |
Od mladosti se interesovao za konje, cesto ih je slikao ili crtao slobodne na livadama i u stajama. Opsjednut ljubavlju prema konjima, putovao je na mnoge znacajnije trke po Evropi, kao što su one u Rimu ili Epsomu. Konacno, ta velika vezanost za ove divne zivotinje i strast koju je osjecao prema njima prouzrokovale su Zerikoovu preranu smrt– umro je od posljedica pada sa konja kada mu je bilo svega 33 godine. Iako je njegovo stvaralastvo trajalo svega dvanaestak godina (od 1811-1823.god.), danas mozemo sa sigurnoscu reci da je ostavilo traga u razvoju evropskog slikarstva XIX veka. Kada je imao svega 21 godinu naslikao je "Konjanik carske garde". Konjanik zamahuje sabljom sjedeci na konju koji se propinje. Kompozicija je dinamicna, naglasena dijagonalom koja se proteze od gornjeg desnog do donjeg lijevog ugla, leprsavom grivom, uskovitlanim repom i straznjim nogama konja, kao i odvaznoscu samog konjanika. Dramaticnost povecava i prikaz neba koje sakriva plamen. Zanimanje za konje i jahanje razvilo je kod Zeriokoa nevjerovatnu sposobnost biljezenja i prikazivanja pokreta. Boraveci u Rimu (1816.god) imao je priliku da upozna Mikelandjelova djela u Sikstinskoj kapeli. Uticaj ovog velikana renesanse vidljiv je na slikama kao sto je "Konjske trke u Rimu", na primjer. Najpoznatije djelo mu je slika "Splav meduza“ (1819.god.), inspirisana stvarnim dogadjajem-brodolomom koji je zadesio brod „Meduza“ na obalama sjeverne Afrike. Sa broda se spasla jedna grupa ljudi koji su danima, iznemogli od gladi i zedji, plutali morem na improvizovanom splavu. Zeriko dramaticno prikazuje brodolomce u casu kada su na horizontu ugledali jedra nekoga broda, ocekujuci spas posle dugih patnji. Ovoj velicanstvenoj slici prethodile su mnoge studije i skice utopljenika i bolesnika. Posto je za dogadjaj saznao iz stampe, Zeriko je, istinski dirnut pricom, razgovarao sa prezivjelima, proucavao leseve po mrtvacnicama, a da bi slika bila jos ubjedljivija, on je u svom ateljeu cak i konstruisao jedan model splava. Rezultat takvog rada je izuzetno dramaticna kompozicija sa naglasenim dijagonalama i mikelandjelovskim figurama rasporedjenim piramidalno. Na vrhu te piramide je crnac koji sa poslednjim atomima snage mase brodu na vidiku, dok su, kako se spustamo ka osnovi piramide, licnosti sve iznemoglije, sa sve manje znakova zivota, da bi one, sasvim na dnu, vec padale sa splava. Kontrast izmedju slabih ljudi i uzburkanog mora, isprepletenost zivih i mrtvih tijela i snazne emocije na likovima brodolomnika cine ovo delo monumentalnim. Slika "Splav meduza“ je romanticarska po izrazito licnom dozivljaju i prikazu stvarne situacije. Sposobnost sazivljavanja sa patnjama drugih ljudi ogleda se u seriji portreta dusevno oboljelih licnosti koje je radio nakon posjete jednoj bolnici u kojoj se sprijateljio sa Dr Zorzeom, psihijatrom. Prikazujuci razlicite tipove poremecaja, Zeriko je uspio da u zrtvama dusevnih poremecaja vidi sebi ravna ljudska bica. Time se svrstao u red najhumanijih i najplemenitijih stvaralaca ne samo XIX vijeka, vec i slikarstva uopste.
|
 |
|
 |
