Slikarstvo

Preteca renesansne umetnosti u Italiji u XIV veku je firentinski slikar Djoto. Njegove freske u Kapela del Arena u Padovi znace smeo i skoro radikalan raskid sa vizantijskom tradicijom koja je u Italiji bila veoma jaka. On se na ovim freskama oslobodio velikoh povrsina zlata, koristeci umjesto njega prirodne boje predmeta - lokalni ton. Kompoziciju svojih slika Djoto je zamislio u prostoru u koji unosi i skromne elemente pejsaza. On je bio prvi slikar koji je podjednako vodio racuna o prostoru slike i o prostoru posmatraca.

Jedan od najuniverzalnijih umjetnika italijanske renesanse bio je Leonardo da Vinci. On je duhom naucnika prilazio i slikarstvu, u kome je eksperimentisao na isti nacin kao i u nauci, zbog cega je neke slike ostavio nedovrsenim, dok druge, kao sto je milanska Tajna vecera propadaju, zbog njegovih tehnoloskih eksperimentisanja. Na nedovrsenoj slici Poklonjenje mudraca Leonardo je naslikao veliki broj figura oko sredisnje grupe sa Bogorodicom, ali je u svakoj obezbedio znacaj i vidljivost. Do punog izrazaja sfumato je dosao na Leonardovim dovrsenim slikama, od kojih je najcuvenija Mona Liza.

Portretista i slikar Bogorodice Rafaelo Santi je u vatikanskim lo|ama i stancama stvorio monumentalne fresko-kompozicije u kojima je grupisao veliki broj figura u prostoru. na jednoj od njih, Atinskoj skoli, on je u ogromnom prostoru sa dve pozornice – jednom ispod stepenica i drugom iznad njih – nacrtao mnostvo antickih filozofa, raspore|enih tako da nijedan ne smeta drugom.

Svojim dugim zivotom Ticijan je ispunio ceo XVI vek venecijanskog slikarstva. Dela nastala do sredine veka pripadaju umetnosti renesanse, kao Flora, Zemaljska i nebeska ljubav, Zaspala Venera i druge. Na njima su oblici cvrsti, boja zatvorena unutar odre|enih povrsina, linija duga i neprekinuta. Na tim slikama Ticijan je izrazio culno dozivljenu zensku ljepotu i draperiju; na njima on je slikar materijalnosti sveta.