ALPI

Italijanski Alpi se pruzaju od Djenovskog zaliva (prevoja Altare) do Julijskih Alpi u duzini oko 1 500 km. Srednja visina im je oko 2 000 m.

Alpi se lucno povijaju duz francuske, svajcarske, austrijske i slovenacke granice. Sastavljeni su od metamorfnih i intruzivnih stijena- gnajsa, mika{ista, serpentina i {kriqaca.

Italijski Alpi se dijele na: Pijemontske, Lombardijske i Venecijanske.

a) Pijemontski Alpi – su na zapadu. Najuzi su (oko 20 km), ali sa planinskim vrhovima iznad 4 000 m. Relativno su lako prohodni zahvaljujuci duboko usjecenim glacijalnim dolinama koje otvaraju prolaz prema Francuskoj i Svajcarskoj. Od rijecnih dolina vaznije su Dora Raparia i Dora Baltea. Industrija je zahvatila samo Aostu (elektrometalurgija) i doline koje konvergiraju ka Torinu (tekstilna industrija).

b) Lombardijski Alpi – su siri i prostraniji. Presjeceni su longitudinalnim dolinama. Najvisi dijelovi su pod lednicima. Nize su pasnjaci i sume, a u supadini lednicka jezera (Komo, Garda i dr.). Alpi kao kakav zid sprecavaju prodor hladnih vjetrova sa sjevera i zadrzavaju tople vjetrove s juga. Obilje alpskih rijeka iskoristava se za hidrocentrale.

v) Venecijanski Alpi – su siromasniji i manje iskorisceni region. Pretezno su sastavljeni od krecnjaka. Najljepsi dio su Dolomiti, tj. plato izgradjen od dolomita mocnosti do 1 000 m. U podnozju dolomita razvio se sportsko-turisticki centar Kortina i Ampeco. Za saobracaj su znacajne doline Adidje.

Alpi su za sjevernu Italiju vazan rezervoar hidroenergije, a u novije vrijeme dobivaju poseban turisticki znacaj. Takodje imaju nepregledne pasnjake, sume, a da ih nema, Padska nizija bi bila suva stepa. Najvisi vrh je Cima marguaries (2.649 m).