Prekid sa srednjim vijekom prekinula je renesansa. Ona je jedan od najkrupnijih pokreta u kulturi Zapadne Evrope, koji je doveo do preokreta u nauci, filozofiji, knjizevnosti i likovnim umjetnostima. Italija je zemlja u kojoj je umjetnost renesanse nasla svoj najvisi izraz, jer je u njoj najprije doslo do razvoja gradova i gomilanja bogatstva u pojedinim gradjanskim porodicama. Uporedo sa materijalnom, razvijala se i duhovna kultura, koja se izrazila u sve vecem interesovanju za anticku umjetnost. Nosioci te nove kulture bili su humanisti, koji su kulturu usmjerenu prema covjeku suprostavljali skolastickoj nauci i teologiji. Za italijanske humaniste srediste univerzuma vise nije bog, vec covjek. Humanisti su sakupljali i proucavali anticke rukopise, ucili grcki i latinski jezik, istrazivali ostatke anticke arhitekture i skulpture. Humanizam se zalagao za pravo pojedinca da se sluzi svojim razumom i da vjeruje u ispravnost svojih zakljucaka. Razvijala se eksperimentalna nauka kao posledica neposrednog posmatranja prirode i zivota. Zasnovana na empirijskom dozivljaju svijeta i kritickom odnosu prema autoritetima, renesansa je oslobodila bujicu stvaralacke energije najprije u Italiji i Nizozemskoj, a zatim u Njemackoj i Francuskoj.

<<