ABECEDA
Slova abecede su zapravo znaci za zvukove. Latinično pismo se temelji na rimskoj abecedi staroj oko 2500 godina. Velika slova latinice su gotovo ista kao slova upotrebljavana u rimskim natpisima u 3. vijeku prije nove ere. Ćirilica je nastala u 9. vijeku u Bugarskoj, na osnovu grčkog ustavnog pisma. Naziv je dobila po Ćirilu, koji je širio hrišćanstvo među neznabožačkim Slovenima.
Prije nego što je izmišljena abeceda, da bi zabilježili neki događaj ljudi su upotrebljavali slike. Slike su upotrebljavali I da bi saopštili neki smisao. Takvo slikovno pismo bilo je prilično usavršeno kod starih Vavilonaca, Egipćana I Kineza.
Kroz vijekove slikovno pismo pretrpjelo je određene promjene. Umjesto da zamjenjuje sam predmet što je nacrtan, slika je počela predstavljati neku ideju o njemu.
Crtane poruke svako je mogao tumačiti na svoj način zato su se pojavili znakovi koji su predstavljali zvukove. Takvo bi se pismo moglo nazvati slogovno.
Prije otprilike 3500 godina stanovnici istočne obale Sredozemnog mora su shvatili da se isti znak može koristiti za iste zvukove u svim slučajevima gdje se javlja, pa su počeli upotrebljavati ograničen broj znakova, a znaci su, svi zajedno sačinjavali abecedu.
Tu abecedu su usavršili stari Židovi, a kasnije I Feničani. Feničani su prenijeli svoju abecedu Grcima, a rimljani su prihvatili grčku abecedu, uz određene izmjene I dopune, I prenijeli je narodima Evrope u obliku latinice, od koje je nastala latinica koju mi danas upotrebljavamo.
|
|
|
|
|
|
|