Hidrografija

Rijeke 
            Rjecna mreza u Portugaliji je gusta. Skoro svi rijecni tokovi dolaze iz susjedne Spanije, a to su: Minho, granicna rijeka na sjeveru, a zatim slijede Lina, Duro, na cijem uscu lezi Porto, Mondego, Tezo, sa Lisabonom na samom uscu, Sado i Gvadijana, granicna rijeka na jugu. Rijeke se djelimicno koriste za plovidbu. Imaju visok vodostaj zimi, a nizak ljeti. Planinske rijeke na sjeveru raspolazu visokim hidropotencijalom.

Tezo je najduza rijeka na Pirinejskom poluostrvu. Izvire u istocnoj Spaniji i protice na zapadu duzinom od 1007 km do usca u Atlantik, kod Lisabona. U Portugaliji protice duzinom od 226 km. Samo donji tok rijeke Tezo je plovan, dok je srednji tok veoma znacajan za navodnjavanje. Brojne brane, izgradjene na rijeci Tezo, koriste se za  eksploataciju velikog hidropotencijala rijeke, a tri od njih su veliki rezervoari vode. Na samom uscu rijeke Tezo nalazi se velika luka u Lisabonu.

Rijeka Duro protice sjevernim dijelom Portugalije. Izvire u provinciji Soira, (sjeverni dio srednje Spanije) protice duzinom od 895 km i ulijeva se u Atlantski okean kod grada Porto. Najvecim dijelom rijeka protice zapadno od granice Spanije i Portugalije, zatim tece jugozapadno, cineci granicu duzine 97 km i na kraju protice kroz Portugaliju do svog usca. dolina rijeke Duro specijalizovana je u uzgajanju vinskih sorti grozdja, a u njoj uspijevaju i masline. Plovidba je moguca djelimicno na dijelu koji protice kroz Portugaliju, na duzini od 200 km, posto je mnogobrojni brzaci i povremene poplave  sprecavaju. Osim toga rijeka Duro sa svojim pritokama zbog obilja vode vazan je izvor hidroenergije. Na rijeci Duro nalazi se hidrocentrala Miranda, jacine 172 hiljade kNJh. Od velikog ekonomskog znacaja je i sistem navodnjavanja koji je izgradjen na ovoj rijeci. Duz obale su se nanizala brojna ribarska sela.

dolina  Duro

vinogradi u dolini rijeke Duro

  Gvadijana izvire kao Gornja Gvadijana u Spaniji. Rijeka tece prema jugu, obrazujuci grupe manjih jezera, zatim skrece u pravcu sjeverozapad i ponire otprilike na udaljenosti 5km od rijeke Zezeri. Na pojedinim dijelovima rijeka cini prirodnu granicu Portugalije sa Spanijom. Gvadijana donosi veliku kolicinu vode i materijala koji sedimentira odmah na uscu, ali jaka struja u Kadijskom zalivu zahvata taj materijal i suprotno smjeru kazaljke prenosi ga prema zapadu. Zbog toga su se na uscu razvila dva naselja Isla Kristina i Ajamonte, vazne izvozne luke za stoku iz Alenteha. Gvadijana se ulijeva u Atlantski okean, obrazujuci veliki estuar. Od ukupne duzine (829 km), plovna je samo 68 km od usca.

More

Atlantska obala je niska, pjeskovita i slabo razudjena. Djelovanje mora na portugalsku obalu, posebno plima i oseka, koje uzdizu i spustaju duz obale visinu mora od 3,5 do 4,30 m, uticalo je na stvaranje estuara. Najduzi dio ravne obale od skoro 100 km nalazi se uz Tezo. Na stvaranje ostalih izrazitih oblika obale dosta uticu valovi, koji se dizu i do 10 m visine, a imaju udarnu snagu do 20 tona na 1m2. Oni su znatno veci i jaci nego na Mediteranu.