1. IDENTIFIKACIJA

AIDS predstavlja te{ko klini~ko stanje koje ugro`ava `ivot, prvi put prepoznato i izdvojeno kao poseban sindrom 1981. Ovaj sindrom predstavlja krajnji stadijum infekcije HIV-om, koji naj~e{}e rezultira progresivnim o{te}enjem imunog sistema i drugih organa i sistema, uklju~uju}i i centralni nervni sistem.
U periodu od nekoliko nedelja pa do nekoliko mjeseci nakon infekcije HIV-om mnogi pacijenti razvijaju oboljenje sli~no akutnoj mononukleozi ( primarna HIV-infekcija ), koje traje 3 - 14 dana, i pra}eno je temperaturom, osje{ajem nelagodnosti, osipom i sl. Nakon toga, ove manifestacije is~ezavaju , a pacijenti mogu postati asimptomatski nosioci virusa. Zara`ene osobe, zatim, mogu biti bez klini~kih znakova ili simptoma tokom mnogo mjeseci ili godina prije nego {to se poajve ostale klini~ke manifestacije.

Sindrom ste~enog nedostatka imuniteta (AIDS) je sekundarni sindrom nedostatka identiteta koji proizilazi iz HIV-infekcije i okarekterisan je oportunisti~kim infekcijama, malignomima, neurolo{kim pojavama i ve}im brojem ostalih sindroma.

Proporcija osoba zara`enih HIV-om , a koji }e se poslije razviti u AIDS nije ta~no poznata. Studije provedene prije specifi~ne antivirusne terapije me|u odraslim osobama zara`enim HIV-om, pokazale su da je oko 15-20% zara`enih osoba razvila AIDS za 5 godina, oko 50% za 7-10 godina, a blizu 70% za 15 godina. Stopa fataliteta nelije~enih slu~ajeva AIDS-a je veoma visoka i ve}ina pacijenata (80-90%) umire za 3-5 godina od postavljanja dijagnoze AIDS-a. U svakom slu~aju upotreba odre|enih lijekova mo`e produ`iti pre`ivljavanje za nekoliko godina.

Klini~ke manifestacije AIDS-a kod dojen~adi i male djece se preklapaju sa klini~kim manifestacijama koje se javljaju kod poreme}aja psihomotornog razvoja, nasljednog nedostatka imuniteta i ostalih zdravstvenih problema koji se javljaju u djetinjstvu.