1917 - 1918.

Događaji iz 1917. su se pokazali odlučujućim za kraj rata, mada se njihovi efekti nisu u punoj mjeri osjetili do 1918. Britanska pomorska blokada je počela ozbiljno da utiče na Njemačku. Kao odgovor, februara 1917, njemački glavni štab je nagovorio kancelara Teobalda fon Betmana Holvega da objavi neograničen podmornički rat, u cilju da se izgladnjivanjem porazi Britanija. Potopljena tonaža je porasla na preko 500.000 tona mjesečno od februara do jula. Najveću vrijednost od 860.000 je dostigla u aprilu. Nakon jula, ponovo uvedeni sistem konvoja je postao vrlo efikasan u neutralisanju opasnosti od njemačkih podmornica. Britanija je otklonila opasnost od izgladnjivanja, a njemačka industrija je počela da posustaje.

Pobjeda Austrougarske i Njemačke u bici kod Kobarida je navela Saveznike da na Rapalskoj konferenciji oforme Vrhovni saveznički savjet kako bi koordinisali planiranje. Prije toga, britanska i francuska vojska su funkcionisale pod odvojenim komandama.

Centralne sile su u decembru potpisale primirje sa Rusijom. Ovo je oslobodilo njihove trupe za upotrebu na zapadu. Ironično je da su Njemci mogli da prebace više trupa na zapad da nisu zauzeli tako velike teritorije. Uz njemačka pojačanja i svježe američke trupe, finalni ishod rata se odlučivao na Zapadnom frontu. Centralne sile su znale da ne mogu da pobijede u produženom ratu, pa su se uzdale u brzu ofanzivu. Štaviše, vođe Centralnih sila i Saveznika su se sve više plašile socijalnih nemira i revolucije u Evropi. Zbog svega ovoga su obje strane hitno željele odlučnu pobjedu.

Početna strana