Komete su mala, vrlo krhka i nepravilna tela sastavljena od mešavine zrnaste građe i smrznutih gasova koji lako isparavaju. Orbita im je u pravilu jako eliptična tako da ih s jedne strane dovodi vrlo blizu Suncu, a s druge odvodi daleko u svemir iza Plutonove putanje. Dok je daleko od Sunca kometa je smrznuta i liči na veliku prljavu grudu snega i tada vidimo samo jezgru kometa zbog refleksije sunčeve svetlosti od površine. Kako se približava Suncu površina joj se zagreva i isparljivi materijal počinje isparavati pa se oko jezgre komete počinje stvarati oblak gasova i čestica koji se naziva koma.

Te čestice i gasovi bolje reflektuju svetlost, a ujedno i fluoresciraju zbog sunčeve radijacije pa kometa počinje jače svetleti. Kada se nalazi na udaljenosti manjoj od 5 astronomskih jedinica (udaljenost Zemlje od Sunca) svetlost pruzrokovana fluoresciranjem je puno jača od one zbog refleksije od površine. Jezgra i koma čine glavu komete. Sunčev vetar oduvava čestice i gasove koji se oslobađaju isparavanjem. Iz tog razloga se iza glave komete stvara dugački rep u smeru suprotnom od Sunca koji može biti dugačak i nekoliko miliona kilometara.

Obično stvaraju dva repa u različitim smerovima. Jedan rep se sastoji od jona koji su lagani pa je usmeren direktno od Sunca, dok je drugi sastavljen od težih čestica manje brzine pa je malo u koso. Zbog absorpcije ultraljubičastog zračenja u hemijskim procesima koji se odvijaju u kometi se oslobađa vodonik koji stvara omotač. Taj omotač se ne može videti sa Zemlje zbog absorpcije svetlosti u atmosferi.