Radoslav je bio najstariji sin Stefana Prvovencanog iz njegovog prvog braka s Evdokijom Andjel koja je bila kcer vizantijskog cara Aleksija III. Medju historicarima postoji veliko neslaganje da li je on bio jedino musko dete ili ne iz tog nesretnog braka koji zavrsava protjerivanjem Evdokije zbog preljubnistva. Bez obzira na razloge do rastave medju njegovim roditeljima dolazi u doba Ugarske svadje s Srbijom oko Zahumlja koja ce rezultirati i kratkotrajnom Ugarskom okupacijom i postavljanjem Vukana Nemanjica za velikog zupana Srbije.

Povratkom na vlast Stefana Prvovencanog 1204. godine Srbija dobiva i kontrolu nad Zahumljem gdje je Radoslav postavljen za vladara. Direktni rat izmedju Srbije i Ugarske je bio zavrsio, ali celi ostatak oceve vladavine se nastavlja onaj za Zahumlje koji su srpske snage polako, ali sigurno gubile. Niti krunidba Stefana Prvovencanog za kralja 1218. godine to nece promeniti, a sada vec visoke godine novookrunjenog kralja su znacile da je on sve manje mogao efektivno upravljati svojom drzavom. Rezultat toga je bila njegova odluka da Radoslavu kao svom prestolonasljedniku daruje na upravljanje i Zetu to jest danasnje Crnu Goru. Radoslav ce tamo biti guverner izmedju 1222 i 1228 godine kada Stefan Prvovencani abdicira u njegovu korist. U trenucima pripreme za preuzimanje vlasti na istocnom Balkanu je izgledalo da ce Solunsko Carstvo obnoviti Vizantiju tako da se u dogovoru s Stefanom Prvovencanim Radoslav 1219. godine zeni za Anu Duka kcer Teodora Duke, despota grcke drzave koja je nastala u Epiru posle pada Carigrada u latinske ruke.

Teodorova je drzava bila tako jaka da je izgledalo da ce uzeti i sam Carigrad. Kralj Radoslav je vodio svoju drzavu oslanjajuci se na Epir. U Epirskoj drzavi je bila ohridska arhiepiskopija; Teodorov glavni savetnik je bio Dimitrije Homatijan. Radoslav je bio s njime stupio u veze i poveo je i crkvenu politiku u pravcu izgladjivanja odnosa sa Ohridom, cime je dosao u sukob sa Savom Nemanjicem. Zbog toga se Sava sklonio iz Srbije i otisao na Istok.

U prve dvije godine Radoslavove vladavine odluka o osloncu na Epir se cinila ispravnom sve do katastrofalnog Teodorovog poraza u bitci protiv Bugara 1230. godine. Sve do ovog dogadjaja srpki velikasi nisu se protivili Radislavovoj vladavini, njegovom braku bez dece, njegovom porodicnom poreklu (majka i zena su mu grcke princeze), njegovom preteranom prihvacanju vizantske kulture, ali nakon tog dogadjaja stvari se menjaju. Radoslav ostaje veran grckom savezu pa su sacuvani dokumenti u kojima se on ne potpisuje kao Radoslav Nemanjic nego Radoslav Duka.

Do otvorene pobune i gradjanskog rata dolazi na jesen 1233. godine kada se srpski velikasi otvoreno bune i uz bugarsku pomoc pobjedjuju Radoslava ciji zadnji sacuvani kraljevski dokument je od 4.2. 1234. godine. U gradjanskom ratu na kraju pobedjuje Radoslavov brat Stefan Vladislav koji je prije pocetka neprijateljstva bio ozenio kcer bugarskog cara kako bi dobio njihovu pomoc.

Nakon poraza u ratu Radoslav bezi u Dubrovnik, ali izgleda da 1235. godine dobiva garancije od brata pa on i Ana Duka se povlace u manastir na podrucju tadasnje Kraljevine Srbije. Mesto i datum Radoslavove smrti su nepoznati.

ZADUZBINE