Uzdigavsi na
prijesto kralj Urosa I (1243-1276), srpska vlastela nije ispoljila samo
svoju snagu i moc u odnosu na kralja, vec i u odnosu na susjedne
drzave.Nova spoljnopoliticka orijentacija Srbije trebalo je da u prvi
plan stavi interese srpske vlastele, pa tek onda neke susjedne
drzave.Takvu je licnost predstavljao novi kralj. Odnosi izmedju kralj
Urosa I i njegovog brata bivseg kralj Vladislava sredjeni su brzo na
obostrano zadovoljstvo, pa je izmedju njih uspostavljena bliska
saradnja.Kada je kralj Uros poceo da vlada, niko od susjeda nije bio u
stanj da ugrozi samostalmost srpske drzave, sto je vlastela dobro
procijenila. On je uspostavio dobru saradnju
sa nekim albanskim feudalcima i sa Dubrovnikom.
Za savremenike
i njihove potomke kralj Uros I je "veliki kralj", iako nije mnogo
ucinio na sirenju srpske drzave. On je vise uradio na gusenju
separatizma u srpskoj drzavi, posebno na ukidanju udionih knezevina u
Duklji i Humskoj. Prema ustaljenim obicajima u Ugarskoj "mladom kralju"
kao nasljedniku prijestola pripadala je posebna oblast u drzavi pa je
pod uticajima s te strane im Dragutin zatrazio od oca, kralj Urosa, da
mu odijeli poseban dio od "svoga otacastva". Posto je to Uros odbio,
mladi kralj Dragutin otisao je u Ugarsku i otuda je sa svojom vojskom
pobijedio svog oca u 'zemlji zvanoj Gacko". Poslije poraza koji je
pretrpio, u jesen 1276. godine, kralj Uros se odrekao prijestola i
povukao u Humsku zemlju gdje se i zamonasio.Umro je 1. maja 1277.
godine, pa je njegovo tijelo otuda prenijeto i sahranjeno u Sopocanima.