HANS KASTORP

    Hans Kastorp, glavni junak romana, je veoma mlad covjek (na pocetku romana bile su mu 23 godine) i potice iz bogatog gradjanskog sloja grada Hamburga. sto se tice struke, zavrsni je student tehnike (brodogradnje). Po nacionalnosti bio je Nijemac, a politcki je bio neopredijeljen; stajao je izmedju Nafte i Setembrinija.  Prikazan je kao veoma radoznao, inteligentan i sa izuzetnom moci zapazanja.
    Man ga u roman uvodi odmah na pocetku opisujuci njegov dolazak u Berghof s namjerom da posjeti svoga rodjaka Joahima Cimsena na tri nedjelje. Tamo je smjesten u sobu 34 u kojoj je prije njega boravila jedna zena koja je preminula, sto istovremeno moze da simbolise prolaznost zivota i neprolaznost bolesti, jer Kastorp zauzima njeno mjesto. Nakon opisa Hansovog djeda i njegovih politickih uvjerenja, Man se ponovo vraca u sanatorijum gdje nas upoznaje sa dr Berensom i Krokovskim, te sa bolesnicima koji tu borave. Odmah po Kastorpovom dolasku, Berens mu je preporucio da pocne mjeriti temperaturu, cime ga poistovjecuje sa ostalim bolesnicima. Iako u Berghof dolazi zdrav, Kastorp kao jedinka nije mogao da opstane vec je poprimio osobine svh onih na brijegu.
    Glavni akter romana nije Kastorp, nego vrijeme. Ono je psiholoska kategorija, bit koja odredjuje sve  jednolicnost zivota kojoj je sve potcinjeno.
   Covjek ima osjecaj da je propadanje veoma sporo. To je Kastorp prozivio kada ga je za vrijeme skijanja uhvatilo nevrijeme. Tada je, nakon sto je na skijama kruzio do u nedogled i skupljen pored kolibe sanjao, shvatio da je to trajalo samo 10 minuta, a njemu se cinilo kao vjecnost.
   Kastorp, kao glavni lik, najaktivnija je licnost u romanu. Odlazio je u setnje, u posjetu Setembriniju i Nafti, citao enciklopedije i naucnu literaturu, te pomagao bolesnima. U duge i raznolike rasprave izmedju Setembrinija i Nafte upustao se povremeno ne stajuci ni na ciju stranu, jer je Setembrinija smatrao verglasem i vjetropirom, a Naftu zestokim malim jezuitom i teroristom, te spanskim muciteljem i batinasem. Pri tom mu je Setembrini bio ljudski blizi, a Nafta djelovao ubjedljivije. Nakon 7 godina provedenih u Berghofu, Hans je otisao u rat, sa vise znanja i iskustva, pjevajuci, i tim gestom pruzajuci otpor zlu i obezvredjujuci ga sa ponosom i dostojanstvom.