Osobe  koje su postale žrtvom zloupotrebe odredjenih supstanci nazivamo uživaocima droga ili narkomanima,odnosno osobama ovisnim o narkoticima ili drogi.

Svjetska zdravstvana organizacija definisala je narkomaniju kao:

“STANJE PERIODIČNE ILI HRONIČNE INTOKSIKACIJE IZAZVANE PONAVLJANIM UZIMANJEM PRIRODNE ILI SINTETIČKE DROGE.”

Karakteristike takve intoksikacije su sljedeće:

1.      Nesavladiva potreba za uzimanjem droge i njenim nabavljanjem pod svaku cijenu;

2.      Sklonost povišenju količine koja se uzima-tzv. tendencija povećanja doze ili povećana tolerancija;

3.      Psihička i fizička ovisnost o djelovanju droge;

4.      Štetno djelovanje na osobu koja uzima drogu uz štetno djelovanje na društvo;

Pod “povišenom tolerancijom” se podrazumjeva pojava da narkoman treba sve veće količine droge da bi postigao prvobitni efekat ugode.
Fizička ovisnost o narkotiku sastji se u tome da pojedina droga kroz kraće ili duže vrijeme postaje sastavni dio logike tjelesnog metabolizma,pa njenim naglim izostavljanjem dolazi do teških metaboličkih poremećaja čiji simptomi postaju vidljivi u tzv. apstinencijalnim krizama.

Pod apstinencijalnim sindromom podrazumjeva se skup simptoma i znakova koji nastaju usljed naglog prekida unošenja novih količina droge na koju je organizam navikut i od koje je posto ovisan.

 

GENERALNA SKUPŠTINA INTERPOLA NA SVOM ZASJEDANJU U MEXICO-CITYU 1969. GODINE STALA NA STANOVIŠTE DA SU NARKOMANI PRIJE SVEGA BOLESNICI,PA TEK ONDA OSOBE KOJE SU SE OGRIJEŠILE O PROPISE.