Alfabet
|
Alfabet |
|
Nemački alfabet se sastoji iz 26 slova od kojih su 6 samoglsanici a 20 suglasnici. Samoglasnici su: a, e, i, o, u i y. Suglasnici su: b, c, d, f, g, h, j, k, l, m, n, p, q, r, s, t, v, w, x i z. Pored ovih slova i njemačkom jeziku postoji još slova: ä, ö, ü i ß.
Njemački alfabet:
| A (a) | F (ef) | K (ka) | P (pe) | T (te) | Y (ipsilon) |
| B (be) | G (ge) | L (el) | Q (ku) | U (u) | Z (cet) |
| C (ce) | H (ha) | M (em) | R (er) | V (fau) | |
| D (de) | I (i) | N (en) | S (es) | W (ve) | |
| E (e) | J (jot) | O (o) | ß (escet) - oštro s | X (iks) |
Njemački pravopis nije fonetski, nego etimološki. Isti glasovi se ne pišu uvjek jednako, niti se sve čita onako kako se piše. Njemački jezik ima više glasova nego što abeceda ima slova. Stoga se neki glasovi pišu kombinacijama slova ili isto slovo označava različite glasove. Uprkos tome, njemački jezik nije mnogo udaljen od izgovora (npr. engleski) i pravila za izgovor se daju lako naučiti. U njemačkom jeziku postoje diftonzi (dvosamoglasnici). To su glasovi koji se pišu sa dva samoglasnika, a izgovaraju se spojeno, pa čine jedan slog i jednu zvučnu cjelinu. To su: au, ai, ei, ey, äu i eu.
 |
 |
 |
 |
 |
 |