RICHARD COUR DE LION

Ričard I, zvani Ričard Lavljeg Srca (1157-1199), kralj Engleske (1189-1199), treći sin kralja Henrija II i Eleonore, rođen je u Oksfordu. Još dok je bio maloljetan, zaručen je za kćerku Francuskog kralja Luja VII, i 1172 je dobio vojvodstvo Akvitaniju u Francuskoj (nasledstvo svoje majke). Ratujući protiv svog oca da bi zaštitio svoje interese, izrastao je u odličnog vojnika. 1189. je postao kralj Engleske i odmah nakon toga se otisnuo u Treći krstaški pohod. Sa njim je takođe pošao i Filip II, kralj Francuske, sin Luja VII. Odmah na početku pohod se pokayao neuspješnim, uglavnom zbog neslaganja dvojice kraljeva. Zbog izbijanja svađe između Ričarda i Filipa na Siciliji Ričard je odbio da se oženi sa Filipovom sestrom kao što je bilo planirano. Umesto toga, oženio se Berengerijom Navarskom na Kipru, kojeg je osvojio 1191. Nakon osvajanja Akre od Saracena, iste godine, Ričard je pogubio 2700 muslimana koje je zarobio u ratu. Ta njegova brutalnost je u to vreme smatrana za hrabrost koja je kasnije prerasla u legendu. Konflikt oko prevlasti nad Svetom Zemljom rezultirala je razlazom između dvojice kraljeva, tako da se Filip vratio sam u Francusku. Ričard he proveo mesece u neodlučnoj borbi protiv Saladina, sultana Egipta i Sirije, prije sklapanja primirja po kojem je Jerusalim ostavljen u Saladinovim rukama. Zarobljen od strane Leopolda V, austrijskog vojvode, Ričard je predan u ruke Svetog rimskog cara Henriha IV. Pušten je 1194 nakon plaćanja visoke otkupnine. Ričard se vratio u Englesku i sklopio primirje sa svojim bratom, Džonom, kasnije kraljem Engleske, koji je u njegovom odsustvu skovao zaveru sa Philipom da bi se dokopao engleskog prestola. Ostavivši englesku vladu na brigu sposobnom administratoru Hubertu Valteru, kenterberijskom nadbiskupom, Ričard je otišao u Francusku 1194. da bi zaratio sa francuskim kraljem. Kampanje za odbranu svojih poseda u Evropi su se nastavile narednih pet godina. 1199. godine Ričard je smrtonosno pogođen strelom u jednom nevažnom dovboju.

Kao kralj, Ričard je izabrao mnoge sposobne ministre, kojima je ostavio na vođenje većinu svoje administracije. Pod njegovom vladavinom Engleska je patila od visokih poreza koji su ubirani da bi ispratili njegove ratne ekspedicije. Ponekad okrutan, ponekad velikodušan, ali uvek hrabar je bio opevan u mnogim viteškim ostvarenjima tog vremena i takođe je i sam bio pesnik. Postao je heroj mnogih legendarnih priča.