ISTORIJA BALTIMORA   

početna strana

  Baltimor je najvažniji grad i luka na ulazu u američku državu Merilend. Ujedno je i  najveći grad na istoku SAD  sa 2 500 000 stanovnika. Naziv je dobio po lordu Baltimoru, koga je kralj Čarls I ovlastio da 1662. godine osnuje englesku koloniju u Novom svijetu.

  Prvi doseljenici su došli 1662. godine. Baltimor je osnovan 1730. a kao grad je priznat tek 1797. Iste godine poznata američka fregata Constellation je dopremljena u Baltimor.

  Do 1810. Baltimor je postao treći po veličini grad u SAD. Ekonomski razvoj je ubrzao uvoz strane robe. Trgovina se razvijala zahvaljujući Džonu Stivensonu, doseljeniku iz Irske, koji je izgradio prvo javno pristanište. Iz Baltimora je izvoženo brašno, meso, kukuruz i duvan, a iz britanskih kolonija u Indiji stizali su brodovi natovareni rumom, šećerom i robovima.
  Odlukom Kongresa, 1775. godine, Baltimor je postao glavno brodogradilište za potrebe mornarice. Od 1777. počelo je uništavanje britanskih tekovina čemu je prethodilo sticanje nezavisnosti 1783. godine, a što je rezultiralo ratom, 1812.godine. Poslije pobjede u bici kod Bladensburga i nakon spaljivanja većeg dijela Vašingtona, Britanci su se pokušali osvetiti napadom na zaliv Chesapeake, 1814. Njihovi brodovi su iz zaliva uplovili u rijeku Patapsko, odakle je britanska mornarica pokušala osvojiti utvrđenje Mc.Henry, sa koga se čuvala baltimorska luka. Kada su dva mlada baltimorska vojnika ubila britanskog generala, baltimorska vojska je počela napredovati i neprijatelj se povukao. Kasnije su Britanci bombardovali tvrđavu Mc.Henry. Poslije dvodnevnog napada nad ruševinama tvrđave se i dalje viorila velika američka zastava koja je inspirisala Frensisa Keja da napiše pjesmu «Star Spangled Banner», koja je ovjekovječila američku odbranu u ovom ratu.

                   

  Potpisivanjem mirovnog sporazuma 1815. nastavila se pomorska trgovina brašnom kao glavnom sirovinom. Baltimor se stalno razvijao i naseljavao tako da je do 1825. bio među najvećim milionskim gradovima Amerike.
  Saobraćajna mreža se razvijala. Novcem iz državnog fonda je izgrađen Nacionalni put, a 1829. počela je izgradnja željeznice Baltimor-Ohajo, koja je značila vezu sa zapadom.

  Sredinom devetnaestog vijeka grad se naglo proširio i u njemu je vladalo nasilje i korupcija. Tada dobija naziv Mobtown (Grad ološa).Žrtva tog ološa,
zapravo žrtva predizborne borbe je 1849. godine bio i Edgar Alan Po. Kidnapovali su ga i s jednog, odveli na drugo biračko mjesto da ponovi glasanje. Poslije toga se razbolio i umro.
  Na početku Građanskog rata (1861-1865) u gradu su se počele izdvajati pristalice Republikanske i Konfederativne partije. Do prvog sukoba je došlo 1861. kada su baltimorski građani napali Konfederativne trupe koje su išle iz Masačustesa za Vašington. Poginula su četiri vojnika i dvanaest civila, a veliki broj ih je bio ranjen. Da bi spriječili druge incidente, Republikanci su oformili vojne trupe i na Federalnom brdu su postavili izvidnicu koja je imala zaduženje da motri na luku Inner.
  Poslije rata baltimorska industrija je nastavila da se razvija. Do kraja devetnaestog vijeka grad je bio vodeći centar u prozivodnji odjeće, metalnih i čeličnih proizvoda i druge robe.
  Grad je poslednji put bio uništen 1904., kada je izgorio u požaru, ali brzo se podigao iz pepela.
  U Prvom i Drugom svjetskom ratu imao je vitalnu ulogu u izgradnji brodova, aviona, vojne opreme itd.
  Od sredine dvadesetog vijeka, pa do danas Baltimor je jedan od najvećih industrijskih i turističkih centara u Sjedinjenim Američkim Državama.

                 

početak strane