"Kad se tek nastala zvijezda - kako mi to strucno kazemo - "protozvijezda" zgusne do takvih razmjera da temperatura u njenoj unutrasnjosti postane dovoljno visoka da otpocnu nuklearne reakcije, ona prestaje da se sazima i dugo vremena se nalazi u ravnoteznom stanju: prva sila - gravitacija - djeluje centripetalno, a druga sila - gasni pritisak - dela centrifugalno. E sad, fazon je u tome da se gorivo u unutrasnjosti zvijezde(vodonik) ubrzo potrosi(za nekih 100 000 000 godina, ali to vrijeme uglavnom zavisi od velicine zvijezde) i onda taj gasni pritisak jednostavno nestane. Sva masa zvijezde pocinje da tezi jednoj jedinoj tacki - centru - i tek onda pocinje prava zabava. Takva zvijezda se najprije pretvara u crvenog dzina, a posle zbacivanja omotaca i u bijelog patuljka. No, dotle mogu doci samo zvijezde cije mase nisu vece od 1,2 mase Sunca, inace nece uopste biti dovoljno stabilne i jednostavno ce se raspasti. Ali, ukoliko zvijezda tezi od 1,2 do 1,25 mase Sunca, ona ce se katastrofalno brzo sazeti do - vjerovali ili ne - dimenzija od nekoliko desetina kilometara, i samim tim njena gustina dostize prosjecnu gustinu od oko 10¹⁸ tona/km³ , sto otprilike premasuje gustinu atomskog jezgra . Ono sto niko ne bi ni ocekivao je da se onda atomi sabiju tako cvrsto, da elektroni naprosto iskoce na sve strane. I tako dolazimo do sljedeceg pojma u nasem uzbudljivom putovanju univerzumom     

nazad                                dalje