Manastiri su ukras pravoslavnog

 hriscanstva.Rastrkani po cijeloj

Grckoj ,oni nastavljaju svoju dugogodinju

istoriju ,kao sredista vjere,poboznosti i

spokojstva a takodje i drustvenih usluga

 zajednici koje pruzaju kaludjeri i

casne sestre posvecene Bogu ,koji

provode svoje preostale godine

u molitvi, neporocnosti i siromastvu.

Prvi Hriscanski pustinjaci i askete

.

koji su okrenuli ledja svijetu su se

 pojavili krajem 3.vijeka .

Oni su se posvetili postovanju

Boga i neprekidnoj molitvi na

mjestima udaljenim od

 svakodnevnog zivota,u pecinama

 i siromasnim skitovima .Neki su otisli

u manastire i zivjeli tamo sa kaludejrima

 ucestvujuci u Liturgiji ,moleci se i

 primajuci svetu Evharistiju

 svake nedelje.

Molitva-opstenje sa Bogom je najvazniji

 zadatak kaludjera koji provodi

6 -7 casova svakog dana

(do 11 casova nedjeljom i praznicima)

u pokajanju i poboznosti ,

duhovnom razmisljanju,odricanju duha od

 svega materijalnog,u postu i molitvi .

Svako ko je prisustvovao liturgiji u

Grckom manastiru ,ce se sjecati kaludjera

koji pjevaju crkvene pjesme ,

mole se u svojim odjeljcima,mirisa tamjana ,

svijeca koje osvjetljavaju portrete

svetaca na freskama i Pantokratora

na visokom svodu kako salje svoje blagoslove

.

Bozanska sluzba-postovanje

Boga ,je glavna preokupacija

kaludjera i casnih sestara u

Grckim manastirima.

Zivot kaludjera se okrece oko Saborne

 crkve,glavne crkve manastira .

Ovde se liturgija izvodi prema

uobicajenim kanonima ,

koji cuvaju pravoslavnu tradiciju i

verno olicavaju instituciju crkve .