U starom u srednjem vijeku za Australiju se nije znalo, ali se
predpostavljalo da u južnim morima postoji kopno koje bi "održavalo
ravnotežu" između kopna i mora na Zemlji. Njega su
sredljovjekovni geografi nazivali "Nepoznata južna
zemlja" (Terra australis incognita). Otuda ime
Australija koje se javlja prvi put u XVI vijeku. Nesumnjivo je da su
u nju dolazili Indonežani prije Evropljana. Do njenih sjevernih
obala doprli su od Evropljana najprije Portugalci i Španci.
Portugalac De Torez (Luis Vaes de Torres) je oko 1588 prošao
kroz moreuz između ostrva Gvineje i polusostrva Jork (Toresov
moreuz). S većim istraživanjima obala Australije počeli su Holanđani
od 1605. -1606. čiji je moreplovac Tasman (Abel Janssen Tasman),
oplovljavajući je sa sjevera zapada i juga, dospio na ostrvo za
koje je smatrao da je "Terra Incognita". Po njemu
je ono i dobilo ime Tasmanija. Međutim, imajući u posjedu bogata
indonežanska ostrva, Holanđani se nisu interesovali za ekonomsko
iskorištavanje relativno neplodne i bezvodne Australije.
Tek ju je engleski moreplovac James Cook podrobnije ispitao.
Zadatak njegove expedicije bio je da se otkrije putanja planete
Venere. On je vršio istraživanja od 1768. do 1789., a godinu dana
po završetku te ekspedicije poginuo je na Havajima od strane
domorodaca. 24. aprila 1770. Kuk i njegova flota uplovili su u Botany
Bay (Zaliv bilja), mjesto budućeg grada Sidnija i time je
otkrivena Australija. Iste godine Kuk je Australiju proglasio za
engleski kolonijalni posjed. Ona je najprije služila kao zemlja za
progon britanskih kažnjenika. 26. januara 1788 u Botany Bay
uplovljava flota od 11 brodova pod zapovjedništvom Arthura Phillipa
(290 mornara i oficira, 770 kažnjenika(197 žena)). Računa se da
je u prvih 80 godina u Australiju bilo deportovano oko 170 000 kažnjenika.
Oni 1788. osnivaju prvu evropsku naseobinu Port Džekson, mjesto
budućeg grada Sidnija. Kažnjenici su stvorili temelje savremene
Australije, krčili su šume, gradili ceste, aklimatizovali evropske
biljke (pšenicu, kukuruz i dr.) i životinje (ovce, goveda, konje)
i tako utirali put slobodnim kolonistama.
Krajem XVIII vjeka i tokom prve polovine XIX vjeka doseljavaju se
kolonisti iz Evrope, narocito iz Engleske. Sve do sredine XIX vjeka
oni su slabo dolazili, ali sve veci porast industrije uz privredna
krize koje su mnoge radnike u Evropi ostavljale bez posla, doprinjeo
je da se zemlja bolje naseljava. 1840. godine ukinut je transport
zatvorenika u Austrlajiju. Pronalazak zlata u pokrajini Biktorija
pored Melburna podstakao je veliku imigraciju slobodnih kolkonista u
Australiju. U doba zlatne groznice " gold rush" od 1850 do
1860 broj stanovnika australije se povecao sa 437.000 na 1.146.000.
Mnogi lovci na srecu i nisu nasli zlata, ali su ostali u Australiji
i pretvorili se u rudare, ovcare, ratare...
Brzem naseljavanju zemlje doprinjelo je i osnivanje stocarskih farmi
ovaca koje su davale visokokvalitetnu vunu engleskoj tekstilnoj
industriji. Tokom XIX vjeka britanska kolonija se prosirila na citav
kontinent. U to vrijeme formiraju se mnoge samoupravne kolonije. U
oba svjetska rata Australija je ucestvovala na strani saveznika.
Prirodna izolacija pokazala je i svoje pozitivne utjecaje. Ipak
rteba napomenuti da su se njene trupe borile protiv Japana na
azijskom kopnu i Pacifiku, zatim u Evropi, Kritu i sjevernoj Africi.
