Neke osobenosti pripovjedanja Dostojevskog
Dostojevski oblikuje pricu u tradiciji popularnog ili zabavnog romana,koji je obicno izlazio u nastavcima.To je zahtevalo zanimljivo pripovjedanja,stalno zaplitanje radnji i zbivanja ,iznenadjenja u pripovjednim tokovima ,cvrstu povezanost segmenata.
Zasluga Dostojevskog je sto je ,zahvaljujuci svome dubokome poznavanju ljudske psihe ,uveo najbolje sredstvo za karakterizaciju junaka i predocavanje nihovog unutrasnjog zivota -direktni unutrasnji monolog.Tako je on sagledao svoga junaka sa dve tacke gledista :sa spoljasnje tacke gledista i sa unutrasnje tacke gledista.Spoljasnja tacka gledista uvodi se koriscenjem-opisa psiholoskog stanja-kada narator govori o mislima ,osecanjima,raspolozenjima svoga junaka.Unutrasnja tacka gledista ostvaruje se kroz-direktni unutrasnji monolog-kazivanje junaka u prvom licu.
U romanu
dvadesetoga vijeka ovaj postupak neosetnog prelivanja unutrasnjeg i spoljasnjeg
,izgovorenog i neizgovorenog,opisa psiholoskog stanja i direktnog unutrasnjeg
monologa -dozivece pinu afirmaciju.
|
|
|
|
|
|