Mostovi i saobracaj
Za grad su mostovi bili veoma znacajno privredno pitanje i vise od toga,ali im se nije posvecivala potrena paznja.Zbog malog broja mostova grad se u razvoju nije dovoljno oslanjao na obale Vrbasa.Banska uprava je 3. februara 1931. raspisala licitaciju za izgradnju puta i mosta kod rebrovacke crkve.Most je imao privredni znacaj,ali se racunalo i na preuzimanje cjelokupnog prometa u toku izgradnje glavnog gradskog mosta.Glavni gradski most je radio inz. Aleksandar Vulic,a u promet je zvanicno pusten 9. novembra 1935.U isto vrijeme radilo se i na drugim mostovima u gradu:dva na podrucju Lausa,betonski u centru grada i tri na trznici.
U razvijanju cestovnog saobracaja znacajniji pomaci su ucinjeni vecim izdvajanjima iz budzeta Banske uprave Vrbaske banovine.U ukupnom prihodu Sreskog putnog fonda Banjaluka za 1930. godinu ucesce banovinskog budzeta iznosilo je 1,357.673,odnosno vise od polovine u ukupnim sredstvima(2,470.673),a predvidjeno ucesce snage naroda 877.140 dinara.
Postanski saobracaj bio je poslije rata pod upravom Postanskog i brzojavnog ravnateljstva u Sarajevu,koje je 1. januara 1920. uvelo telefonski pravilnik vazeci za cijelu drzavu.Posta u Banjaluci imala je automobil za prevoz poste do Jajca i nazad.Posta iz Prnjavora dolazila je u Banjaluku preko Dervente,Bosanskog Broda i Sunje.Svi postanski i telegrafski uredi u Vrbaskoj banovini bili su u nadleznosti Direkcije posta u Splitu.U toku 1937. godine u Banjaluci su postavljeni podzemni telefonski kablovi i instalirana prva telefonska javna govornica u gradu.Direkcija u Splitu ucestvovala je u ovim troskovima sa 43%,mada je bilo predvidjeno 23%.
Banska uprava dala je 17. maja 1934. prevozniku Savi Bilbiji dozvolu za stalnu autobusku liniju Banjaluka-Split.Linija Okucani-Bosanska Gradiska-Banjaluka-Mrkonjic Grad-Mliniste-Glamoc-Livno-Sinj-Split bila je duga 328,4 km i trajala je 11 sati.Osim ove postojale su i linije jos trojice banjaluckih prevoznika.
|
|
|
|
|
|