Skulptura španske renesanse podsjeća na minuciozne radove zlatara, platerosa, dok je drugi nazivaju "izabelinskom" u spomen na kraljicu Izabelu, kao što i u susjednom kraljevstvu Portugaliji stil "manuelinski" nosi ime po kralju Emanuelu. Humanističkim teznjama Španija dodaje veoma specifične crte, vjerskog oduševljenja koji je oziveo duh rekonkiste i oblika koji su utisnuli Arapi, posredstvom mozaraba, hrišćana pod mavrskom vlašću, mudahera zanatlija u službi muslimana. Najznačajniji spomenici su džamija u Kordovi, početa u VIII vijeku, dvorište sa arkadama katedrale u Sevilji, Alhambra Heneralife u Granadi, Alhaferija u Saragosi. Umjetnost mudahera se osjeća još i na Vojvodskoj palati Infantado u Gvadalahari. Ne smje se zapostaviti ni značaj zamkova. Zamak Koka ostaje najsavršeniji predstavnik tog tipa građevine, zajedno sa zamkom u Medina del Kampo. U gradovima vlasteoska kuća "casa solariega" kao Kasa de las Konćas u Salamanki, Kasa del Korbon u Burgosu -potvrđuje velelepnošću grba koji je krasi društvenu nadmoćnost plemića koji je boravio pod njenim krovom. Te domove i crkve treba ukrasiti. Uveliko se poziva u pomoć tapiserija, naročito iz Flandrije, da svojom izvanrednom umjetnošću prekrije gole zidove. Zlatarstvo isporučuje predmete za kult i za svečanosti. Veoma cijenjeni snadbjevači te robe su Njemci, kao što je bila porodica Arfe(XVI v). Na jednom sličnom području, umjetničko gvožđarstvo dožuvljava izuzetan prozvat, jer treba snadbjeti pevnice katedrala onim metalnim cizeliranim i pozlaćenim pregradama koji se uzdižu do svodova.