Divlja
forma šarana potiče iz Mandžurije kineske provincije, odakle je naseljen
u reke Mediteranskog, Aralskog i Kaspijskog sliva. Ovo je krupna, termofilna
vrsta, koja se najbolje oseća u Suncem zagrejanim vodama nižih nadmorskih
visina. Šaran je najznačajnija riba ravničarskih reka kako sa
sportskog, tako i sa gastronomskog i privrednog aspekta. Od svih riba najčešće
se nalazi na našim trpezama ribnjački šaran-golać. Ribnjački šaran
je selekcionisan da ima što veći prirast uz obilje hrane. U povoljnim
uslovima postiže velike težine, ali mu borbenost nije u srazmeri. Zakačen
na udicu, brzo se predaje. Bira obično kanale, jezera, pa i mirnije reke,
pa ga stoga u Dunavu ređe nalazimo. Postoji i tzv. Češki šaran, koji
takođe spada u ribnjačke šarane. On ima krljušti, ali se mnogo
razlikuje po obliku od pravog divljaka. Zdepast je i ima izrazito strma leđa.
Pravi dunavski oklagijaš je riba vretenastog oblika i naseljava gotovo sve
nizijske reke. Iz Evrope je preseljen u Severnu Ameriku i Australiju. Često
ga zovu i "dunavski lisac", jer dugo ispituje mamac, pa ga je teško
uloviti. Uboden na udicu, pronaći će i najmanji zapon u vodi da obmota
najlon oko njega, a onda zbogom. Na kamenitim delovima reke držaće se dna
da bi najlon prerezao na kamen ili školjku. Njegovo telo je gomila mišića
(ne predaje se do poslednjeg časa).
Kao svoje stanište, od koga se ređe udaljava, obično bira osunčana
mesta do dubine od 2 m gde ima potopljenih panjeva i stabala koja su duže vreme
u vodi. Ovakva drva su načeta crvima, koji su mu, pored školjki i puževa,
glavna hrana. Mresti se od maja do juna pri temperaturi vode od 15 do 20 C, u
plićacima obraslim vodenim biljem kao i na terenima koji su poplavljeni. Ženka
položi od 50.000 do 1.664.000 komada jajašaca. Čim se ribice izlegu,
hrane se zooplanktonom, a vec pri veličini od 2cm počinju da se hrane
na dnu reke gde traže larve insekata, ali i delove biljaka i semenke. U Evropi,
šaran se hrani samo u toku tople sezone. Kada temperatura padne ispod 8 C, šaran
prelazi u potpuno mirovanje