SUGLASNICI (KONSONANTI)

-cine grupu glasova koji se stvaraju nastajanjem prepreka u ustima ili na usnama, pri cemu vazdusna struja nema drugog puta osim savladavanja te prepreke.

Srpski knjizevni jezik ima sledece grupe suglasnika:

1. Usneni (labijalni): b, p i f, od kojih prva dva artikulisu tako sto se usne pribijaju jedna uz drugu, stvarajuci potpunu pregradu vazduhu, zatim se pregrada uklanja (usne se rastavljaju) i vazduh naglo izlazi uz prasak, pa se ova dva glasa nazivaju eksplozivnim suglasnicima.Treci suglasnik nastaje kao proizvod trenja vazdusne struje kroz tesnac koji cine gornji sekutici i unutrasnja vlazna strana donje usne.
2. Zubni (dentalni): d, t, z, s i c, od kojih se d i t stvaraju tako sto se vrh jezika nalazi na sekuticima, vazdusna struja se gomila iza prepreke i pri naglom otklanjanju prepreke izlazi iz usta, takodje uz prasak; d je zvucno, t bezvucno. Suglasici z i s nastaju na istom mjestu.Z je zvucno, a s bezvucno. Oni se jos nazivaju i tesnacnim suglasnicima. Suglasnik c je sliveni suglasnik.
3. Prednjonepcani (palatalni): ž, č, ć, š, đ i đz.Njih cine 2 podgrupe: sliveni suglasnici (afrikate)- đ, č, ć i đz i strujni (frikativni)- ž i š.Prvi se stvaraju tako sto prepreka vazdusnoj struji nastaje od prednjeg nepca i gornje povrsine jezika.
4. Zadnjonepcani (velarni): k, g, h, koji se stvaraju tako sto vazdusna struja nailazi na prepreku stvorenu pomocu zadnjeg dijela jezika i zadnjeg nepca.Suglasnik g, k, su praskavi (eksplozivni).Suglasnik h je strujni (frikativni).

HOME