Mihailo Obrenovic (1860-1868)- druga vladavina. Za razliku od svog oca, on je jedan elegantni, prosveceni, evropski gospodin. Njegova vladavina je raskid sa tzv. PATRIJARHALNIM DESPOTIZMOM.
On uvodi tzv. centralizovani rezim, a spoljna politika mu je revolucionarna, kao rekonstrukcija politicke karte na novom revolucionarnom principu- principu Napoleona ili principu nacionalnosti. Za Mihaila Obrenovica preobrazaj nije demokratski nego odozgo jer je narod po njemu nezero, nespreman. Zbog toga treba uvesti stegu odnosno opravdanje za veliki cilj, a taj cilj je ujedinjenje svih Srba u ratu protiv Turske.
ZAKONI I REFORME
On uvodi svoj apsolutizam ali na jedan finiji nacin, uvodeci zakone i reforme, te kazemo da je on ozakonio apsolutizam. Prvo je potcinio cinovnike- podredjeni su gospodaru slijepom poslusnoscu. Prvi zakon mu je ZAKON O DRZAVNOM SAVJETU- gdje drzavni savjet postaje administrativno tijelo po knezevim zeljama. Drugi zakon je O NARODNOJ SKUPSTINI- savjetodavnom tijelu koje ne donosi zakonske odluke. Uvodi se vojska u tri poziva i tzv. okruzni bataljon (uzicki, kragujevacki...), zatim redovni vojni rok, vjezbe, uniforme, a sve to po ugledu na francusku i njemacku vojsku.
Mihailo stvara BALKANSKI SAVEZ ( 1866-1868). Za ovaj savez je vazan njegov prvi ministar ILIJA GARASANIN- autor prvog " NACERTANIJA", nacrta srpskog nacionalnog programa. Glavni cilj ovo saveza je da BiH pripadne Srbiji dok se nije umijesala Austrougarska. Otud savez Srbije sa Grckom, sa Crnom Gorom (u doba kneza Nikole), zatim prijateljstvo sa Rumunijom, pa cak i jedan sporazum sa Bugarima, odnosno bugarskom politickom emigracijom. Tu je cak i jedan sporazum sa Zagrebom, tacnije sa biskupom Josipom Jurajem Strosmajerom. Oni hoce saveznu drzavu Srba i Hrvata i Strosmajer pristaje na prvi korak- dati BiH Srbiji, a Mihailo Obrenovic mu nudi pomoc da hrvatske zemlje izadju iz Austrougarske (1867).
Mihailo je najvise ostao zapamcen po oslobodjenju gradova, gdje je neizbjezno napomenuti incident na Cukur cesmi, kada je jedan turski vojnik ubio srpskog djecaka (1862). Turci su se povukli na Kalemegdan i bombardovali varos te nastaje diplomatska kriza. U tom periodu je vazna djelatnost srpskih poslanika- Jovana Ristica i Vladimira Jovanovica.
6. aprila 1867. godine knez Mihailo Obrenović prima kljuceve gradova Beograda, Smedereva, Uzica, Sapca i "tvrdog grada" Soko. Samo je simolicno ostala turska zastava na Kalemegdanu da se naglasi sultanova vlast nad suverenitetom.
Ubije je na Topcideru, a nazalost atentatori su odmah striljenjani na Karaburmi, a optuzeni su neki liberali i pristalice Karadjordjevica.
 |
 |
 |
 |
 |
 |