Bah je rođen u Eisenachu (Njemačka) kao potomak starosjedelačke porodice u kojoj je bilo mnogo muzičara. Njegov otac je imao zvanje gradskog muzikusa, koje je Bahovoj porodici obezbijedilo skroman život. Rano je ostao siroče (sa 9 godina) te je za vrijeme školovanja živio kod starijeg brata, Johana Kristofera, takođe muzičara. On je bio učenik čuvenog orguljaša Pahelbela, tako da je Johan Sebastijan muziku učio ko brata. Već u to vrijeme javlja se kod Baha jedna karakteristična crta - prepisivanje djela velikih majstora. Na taj način je stekao izvanrednu tehniku pisanja. Pored violine učio je i orgulje.
Završivši školu, postao je 1703. godine najprije violinist u Weimaru (Vajmar), a zatim 1723. godine kantor u crkvi Sv. Tome u Leipzigu (Lajpcig). Tu je proživio najduži dio života svog nedovoljno shvaćen i slabo cijenjen od svojih savremenika. Bio je dva puta oženjen i u ta dva braka imao je dvadesetoro djece. Potkraj života oslijepio je. J. S. Bah bio je jedan od najvećih muzičkih majstora svih vremena. Počasni naslov "majstor nad majstorima" zahvaljuje bah svom u prvom redu savršenom svladavanju tehnike komponovanja u polifonom stilu.
Bah je najizrazitiji predstavnik baroka i najveći majstor instrumentalne polifonije. Njegov stvaralački opus je vrlo veliki, ali sva njegova djela nisu sačuvana. Sva Bahova djela predstavljaju jedinstvenu cjelinu i stoje na pojednakoj umjetničkoj visini.
Bah je napisao sljedeća instrumentalna djela: šest brandenburški koncerata, dva koncerta za violinu i orkestar, koncert za dvije violine, sedam klavirskih koncerata, tri koncerta za dva klavira, dva koncerta za tri klavira i koncert za četiri klavira. Za orgulje je napisao sljedeća djela: šest sonata, 140 koralnih preludijuma, 17 velikih preludijuma i fuga, 5 tokata i fuga, dvije sveske preludijuma i fuga izdatih pod nazivom Za dobro temperovani klavir, Umjetnost fuge, 6 francuskih i 6 engleskih svita, 18 preludijuma, dvoglasne i troglasne invencije, fantazije, kapriča, male preludijume, 6 svita za violončelo, 6 partita i sonata za violinu, 3 sonate za violu i veći broj sonata za flautu i čembalo.
Bahovo vokalno-instrumentalna djela su: 220 kantata (Kantata o lovu, Kantata o kafi, Svadbena kantata - sve tri su svjetovnog karaktera), Misa u h-moll (24 numere), Magnifikat, Pasija po Mateju i Pasija po Jovanu, Božićni oratorijum (duhovnog karaktera).
Ako se uopšte može prikazati Bahova veličina u nekoliko riječi, onda su u tom uspjeli Betoven i Gete. Betoven je za Baha rekao: Ne Bah (bach = potok) već more trebao bi se zvati zbog svoga beskrajnog znanja i umijeća, zbog nepresušnog vrela iz kojih je crpio svoje melodije i harmonije. Gete je izjavio jednom prilikom: Kad slušam izvođenje Bahove muzike, tada je čitavo moje biće potreseno i čini mi se kao da mi ne trebaju uši, oči, niti ostala čula.
