AGRESIJA NA SSSR. KO JE VIŠE POGREŠIO?

     U zoru 22. juna 1941. godine, poletele su sa nemačkih aerodroma mnogobrojne eskadrile bombardera Luftvafe i podvrgle strahovitom bombardovanju sovjetske gradove, pomorske baze, aerodrome, železničke čvorove, dislokacije trupa, centre za vezu, skladišta oružja i hrane. Poslje snažne artilčjerijske pripreme, u četiri sata izjutra , snage Vermahta upale su na teritioriju Sovjetskog Saveza bez prethodne objave rata. Time je počeo veliki otadžbinski rat sovjetskog naroda protiva fašističkih osvajača, koji će trajati još 1418 dana.

     Opijeni lakim borbama na Zapadu, fašisti su računali da će do kraja 1941. godine pobedonosno završiti i istočnu kampanju. Prema planu "Barbarosa", najdalje za mesec ipo do dva trebalo je da padnu u ruke Nemačke Moskva, Lenjingrad, cela Ukrajina i Belorusija, prostrani delovi Rusije, Kavkaz i bogata naftonosna polja u okolini grada Bakua.

     Dvadeset i drugogo juna protiv agresora je moglo da stupi u borbu oko 900 hiljda sovjetskih boraca prvog ešalona, gotovo lišenih podrške avijacije, koja je u zoru uništena na aerodromima. Prvog dana rata sovjetska avijacija je izgubila 1200 aparata.

     Ogorčene borbe su se rasplamsale na frontu dugom više hiljada kilometara - od Belog do Crnog  mora. već početni okršaji su pokazali da fašistima neće poći za rukom "blickrig" i da pohod na Rusiju nije "zabavna turistička šetnja". Načelnik Generalštaba Vermahta Franc Halder zapisao je u svom snevniku 24. juna: "Bilo je slučajeva da posada bunkera ne želeći da se preda, digne u vazduh bunker zajedno sa sobom". Pet dana kasnije Halder ponovo beleži:" podaci sa fronta potvrđuju da se Rusi svugde bore do poslednjeg čovjeka".

     Naedmoćnost u snazi i iskustvo u vođenju savremenog rata, omogučile su Hitlerovim snagama da u početku nanesu teške poraze Crvenoj armiji i da duboko prodru u sovjetsku teritoriju. Zauzeti su prostrani delovi Pribaltika, Belorusije i Ukrajine. Fašistička avijacija danonoćno je podvrgavala napadima velike sovjetske gradaove i koncentracije trupa. Posle žestokih borbi pali su Brest, Minsk, Odesa, Kijev i Smolensk, a Lenjingrad je opkoljen. Ali i fašističke snageskupo su plaćale svaki osvojeni pedalj sovjetske zemlje.

     Za manje od mesec dana kampanje Vermaht je ostao bez oko 100 hiljada vojnika i oficira, brz oko 50 odso tenkova angažovanih u borbama i bez skoro 1300 aviona. Već do 30. avgusta gubici nemačke vojske iznosili su 410 hiljda ljudi, ali je Crvena armija doživela još teže poraze. Međutim, iz dana u dan jačao je njen otpor, povećavao se broj boraca, iz fabrika su pristizala nova ubojitija oružja i borbena tehnika. Krajem trećeg meseca rata, Halder je pedantno izračunao nemačke gubitke: "Ranjeno je 12.604 oficira i 385.326 podoficira i redova; poginula 4864 oficira i 108.487 podoficira i redova; nestalo - 416 oficira i 23.273 podoficira i redova. Ukupni gubici - 17.884 oficira i 517.086 podoficira i redova. Opšti gubitak čitave vojske na Istočnom frontu (bez obolelih) - 534.970 ljudi ili približno 15 odsto žive snage svih kopnenih trupa angažovanih trupa angažovanih u ratu protiv Sovjetskog saveza.