Bitka za Poljsku
( plan "Vajs" )

U toku noći između 31. avgusta i 1. septembra grupa Nemaca obučenih u poljske uniforme je napala nemačku radio stanicu Glajvic. Nemačka vlada je lažno optužila Poljake da su ovo uradili njihovi vojnici, pa je ovu provokaciju iskoristila kao povid za napad na Poljsku. Nemci su svojim planom "Weiss" ( "Vajs" - beli ) predvideli koncentričnu ofanzivu glavnim snagama iz Istočne Pruske i Šlezije da bi prvo okružili i uništili glavne poljske snage zapadno od Visle. U drugoj etapi je predvidjeno da se velika klešta spoje istočno od Buga i da se tu unušte preostale poljske snage. Za izvođenje ovog napada, Nemačka je pripremila oko 2 miliona vojnika ( svrstanih u oko 60 divizija ), preko 2.000 aviona, oko 2.500 tenkova i 25 ratnih brodova. Ako uporedimo poljske snage, koje su završile koncentraciju ( 17 divizija ) i borbeno sposobne avione ( 426 aviona ), vidi se da su Nemci već u početku sebi obezbedili ogromnu nadmoć. Nemacka vojska na granici je bila podeljena u tri grupacije. Grupa armija "Sever" ( 3. i 4. armija sa oko 20 divizija ) pod komandom fon Boka, zatim grupa armija "Centar" na čelu sa fon Rundštatom i grupa armija "Jug" ( 8, 10. i 14. armija sa oko 34 divizije ) pod komandom Eriha fon Manštajna. Usled nepovoljnog strateškog položaja Poljske, poljski generalštab se nalazio u vrlo delikatnoj situaciji prilikom donošenja odluke gde bi se trebao organizovati glavni otpor agresoru. Politički, ekonomski i psihološki razlozi su prevagnuli, pa je Generalštab odlučio da glavne snage brane granični front dužine 1.600 kilometara, i da se tako zaštite industrijski i poljoprivredno najbogatije granične oblasti gde se nalazio i najveći broj stanovnika. Vojni razlozi su nalagali da se glavni otpor pruži na liniji Narev-Visla-Dunajec, koja je bila mnogo kraća ( 1.000 kilometara ) i koja se nalazila iza rečnih prepreka. Pošto je Generalštab usvojio prvu varijantu, glavne poljske snage: Narevska grupa, Modlinska, Pomeranska, POznanjska, Lođska, Krakovska i Karpatska armija sa 25 pešadijskih divizija, 10 konjičkih i 3 brdske brigade dobili su zadatak da brane graničnu liniju, dok je u strategijskoj rezervi trabalo da bude Pruska armija sa 14 pešadijskih divizija. Međutim , zbog nedovršene mobilizacije i iznenadnog nemačkog udara, ovakav rasporenije realizovan.

Iznenada i bez objave rata nemačke oružane snage 1. septembra 1939. izvršile su snažan napad na Poljsku. Nemačka avijacija je napala poljku avijaciju na aerodromima, protivavionske baterije, železničke stanice i druge važnije objekte radi sprečavanja mobilizacije i koncentracije Poljaka na graničnom frontu. Pošto je u ovim napadima nanela ogromne gubitke poljskoj avijaciji i joč viče povećala svoju prevlast u vazduhu, ona je potom ukazivala veliku pomoć kopnenim snagama. Sve nemačke armije su preduzele opštu ofanzivu ujutro 1.septembra nafrontu od Istočne Pruske do Slovačke, savlađujći uporan otpor hrabrih, ali malobrojnih poljskih posada koje su branile granična utvrđenja. Zahvaljujući iznenađenju, velikoj nadmoćnosti, uspešnom dejstvu i sadejstvu svoje avijacije, nemačke kopnene snage za prva tri dana postigle su odlučujuće uspehe kod Mlave, u Koridoru, kod Čenstohove i u Šleziji. Najveće uspehe postigla je najača 10. nemačka armija, koja je vešto iskoristila poćetne uspehe i uputila je brze divizije ka Varšavi. Zbog sve veće opasnosti, koju su pruzrokovali duboki prodori nemačkih tenkovskih jedinica, poljska vrhovna komanda je 3. septembre naredila borbenu spremnost Varšave i organizovala odbranu mostova na srednjem toku Visle.

Brzim nadiranjem i smelim manevrima nemačke tenkovske i motorizovane divizije su 5. septembra razbile poljske rezerve kod Pjotrukova, a zatim 10. septembra kod Radoma. Na severu je nemačka 3. armija forsirala reku Narev, i odvojila je Modlinsku armiju od Narevske grupe, dok je 4. armija produžila nadiranje ka Varšavi. Na jugu nemačka 14. armija je napala Krakovsku armiju i naterala je na odstupanje. Uvidevši kritičnost svih snaga koje se nalaze istočno od Visle, komandant poljske vojske Riđ-Šmigli je naredio 6. septembra uveče da se sve armije povuku iza linije Narev-Visla-Dunajec. Nemci su iskoristili povlačenje poljskih jedinica pa su ubrzali gonjenje, tako da su kod Kutna uspeli 9. septembra da opkole Pomeransku i Poznanjsku armiju. Tek 21. septembra su Nemci uspeli da savladaju hrabri otpor kod Kutna i zarobe 170.000 oficira i vojnika.

Posle neuspeha zapadno od Visle, poljska vrhovna komanda je odlučila da se agresoru pokuša suprotstavi na novoj liniji odbrane Narev-Visla-Dunajec. Međutim, Nemci su ih u tome sprečili, jer su već 7. septembra nemačke armije prešle donji tok Nareva. Tom prilikom Nemci su ponovo iznenadili Poljake primenjujući novu tatktiku. Oni se nisu zadržavali pred vodenom preprekom, već su je, posle kratke avijacijske i artiljerijske pripreme, forsirali u toku dana iz pokreta, koristećiveliki broj lakih gumenih i jurišnik čamaca. Zbog toga Poljaci nisu mogli više održati odbranu na Visli i bili su primorani da se povlače. Posle prelaska reke Visle Nemci su preduzeli energično gonjenjena svim pravcima.

Sudbina Poljske bila je zapečaćena 17. septembra, jer su se tenkovske jedinice 3. i 10. armije toga dana spojile kod Vlodave i time onemogućile povlačenje poljskih snaga u prijateljsku Rumuniju. Istoga dan su jedinice Crvene armije prešle poljsku granicu da bi zaštitile Ukrajince i Beloruse koji su živeli na poljskoj teritoriji. Istog dana se poljska vlada sa oko 32.000 vojnika uspela povući u Rumuniju.

Iako je Varšava bila opkoljena već 13. septembra, njenih 125.000 vojnika odbilo je pozive na predaju i pored jakih napada nemačkih armija i neprekidnog dejstva avijacije, koja je pravila pustoš u gusto naseljenim oblastima grada. Poljaci su preduzimali česte noćne napade i organizovali prepade i zasede. U tim teškim danima veliki doprinos davali su građani, čak i žene i deca, koji su utvrđivali grad, izvlačili ranjene i bolesne, pripremali hranu, a mnogi su sa oružijem u ruci pomagali svojim vojnicima. Mada je grad ostao bez hrane ivode, mada je bilo porušeno ili oštećeno 60% zgrada i poginulo 55.000 stanovnika, vojnici i građani su nastavljali ogorčen otpor. Međutim, kada su vojnici ostali i bez municije, Varšava se morala predati 27. septembra. Posledni otpor pružili su Poljaci kod Serokomle, koji su se predali 6. oktobra.

Još pre završetka operacija u Moskvi je 28. septembra zaključen sporazum između SSSR-a i Nemačke o granicama. Nova granica je išla takozvanom Kerzonovom linijom, sa kojom su se 1918. složile Velika Britanija, Francuska i Poljska. SSSR je dobio 202.400 kvadratnih kilometara sa oko 10 miliona stanovnika, a Nemačka 185.600 kvadratnih kilometara sa oko 21 milion stanovnika. Od toga su Nemci 12. oktobra 91.700 pripojili Trećem Rajhu, a ostalu teritoriju su pretvorili u poljski generalni guverneman.

U ovom ratu koji je trajao 35 dana Poljaci su izgubili 620.000 vojnika ( 66.000 poginulih, 133.700 ranjenih i 420.000 zarobljenih ), a Nemci 44.198 vojnika ( 10.572 mrtva, 30.222 ranjena i 3.404 nestala ). Sem toga Nemci su izgubili 217 tenkova i preko 400 aviona, što su procentualno veliki gubici.