Drugi svjetski rat je ostavio Finsku sa ogromnim ekonomskim problemima uključujući visoku inflaciju, nezaposlenost i nepovoljan trgovinski bilans. Od tada industrijski sektor se širio do šezdesetih godina prošlog vijeka više osoba je zaposleno u industriji nego u oba sektora poljoprivredi i šumarstvu, trgovinska ravnoteža se poboljšala. Osim javnih ustanova, industrija i biznis su privatizovani. Vlada, dakako, kontroliše ekonomiju nizom propisa. Nacionalni budžet 1998. predviđao je 41,3 biliona dolara budžetskih prihoda i 43,1 bilion troškova. Porast domaće proizvodnje u 2000. g. bio je 121,5 bilion.
Farmerstvo je uglavnom ograničeno na plodne priobalne regione i svega 7% područja Finske je pod poljoprivrednim kulturama. Većina farmi su manje od 20 hektara, manje od 20% farmi upošljava plaćene radnike. U 2001. godini usjevi su bili ječam, zob i pšenica (3,9 mil.metr. tona), i korjenasto povrće kao krompir i šećerna repa (816.000 metr.tona). Živina je uključivala 6 miliona komada peradi, 1,1 milion stoke, 1,3 miliona svinja, 106.600 ovaca. Finska ima 414.000 pripitomljenih sobova. Oko 60% šuma u finskoj je u privatnom vlasništvu. Centralna vlada kontroliše ¼ i korporacije i opštine posjeduju veći dio. Nekih 54,3 miliona m3 šuma je posječeno 2000. g. Ulov ribe u 1997. je bioi 196.513 metr. tona. Više od 1/3 ribe potiče iz unutrašnjih voda.
Drvna masa, papir drvoprerađivačka industrija predstavlja značajan segment finske industrije. Ranih devedesetih je proizvođeno oko 1,3 metr. tona hartije godišnje. Proizvodnja ostalih papirnih i drvnih proizvoda ukupno iznosi 7,9 miliona m³ godišnje. Finska posjeduje industriju teških mašina, metala, brodova, štamparskog materijala, elektro industriju, industriju hrane i pića, tekstilnu industriju, industriju odjeće, hemikalija, keramike i stakla.
Finska je značajan izvor bakra (proiz. 11.600 metr.tona 2000.g.), cinka, srebra (24 metr.tone), hrom, nikl i zlato se takođe iskopavaju. Papir, drvna masa i drvni proizvodi čine 40% god. Finskog izvoza. Uvoz uključuje benzin, hemikalije, mašine, transportnu opremu, gvožđe, čelične proizvode, hranu i tekstil. Značajna trgovina se vodi sa Njemačkom, UK, Švedskom, i drugim zemljama EU. 2000. g. uvoz je bio 32,6 biliona dolara, a izvoz 44,5 biliona dolara. Finska je član slobodne trgovinske unije od 1961., a januara 1995. pridružila se EU. Radna snaga broji 2,6 miliona ljudi 2000.g. Radnike zastupaju radničke unije grupisane u dvije velike federacije: Centralna organizacija i Konfederacija plaćenih radnika.
Sistem kanala koji povezuju Finska jezera sa ostalim i sa Finskim zalivom predstavljaju jeftin i efikasan vid transporta za drvnu industriju. Oko 6.600 km unutrašnjih voda su plovne. Željeznica je u državnom vlasništvu (dužina oko 5.836 km) Finska ima oko 77.900 km puteva 65% asfaltiranih. Finer (Finair) obezbjeđuje inostrane i letove u zemlji, Karer (Karair) i Finaviejšn (Finnaviation) opslužuju mnoge gradove.
Vlada kontroliše telegrafske službe i Finska TV prenosi većinu TV i radio programa. Privatne TV stanice nude oko 20 sati komercijalnog programa sedmično. 1/3 telefonije je u državnom vlasništvu. U 2000. je bilo 550 telefonskih linija na svakih 1.000 stanovnika. Zemlja ima 1.498 radio i 622 TV prijemnika na 1000 domaćinstava 1997.g. Ima 56 dnevnih novina i plus magazini i periodičnici.
Novčana jedinica je Evro, uveden je 1. januara 1999. samo za elektronske transfere i finska valuta MARKKA je korištena u ostalim slučajevima do 1. jan. 2002. kada je Evro postao zvanična valuta i prestala je upotreba MARKKE. Pošto je prihvatila Evro, Finska mora da slijedi ekonomska pravila utvrđena od strane Evropske banke (ECB). ECB je u Franfurtu i reguliše snabdijevanje novcem i ekonomske polise.
Finska je republika sa demokra-tskim i parlamentarnim oblikom vlasti. Vlast je konstituisana i usvojena 17. jula 1919.g. Na čelu Finske je predsjednik izabran na šestogodišnji mandat direktnim glasanjem. Kabinet je izabran od strane predsjednika i odobren od parlamenta na čijem čelu je premijer. Glasaju stariji od 18 godina. Finski parlament je jedinstveno tijelo poznato kao EDUSKUNTA. Njenih 200 članova je narod izabrao na 4 god. Izvršna vlast u provincijama pripada guverneru koji je izabran od strane predsjednika države. U Anvenaamu koji ima autonomiju provincijsko vijeće se bira od strane stanovnika, provincijski savjet bira izvršni savjet koji dijeli moć sa guvernerom. Lokalni sudski sistem je podijeljen na opštinske sudove u gradovima i distriktne sudove u ruralnim sredinama. Apelacioni sudovi su smješteni u Abu, Vaasi, Kupiu, Kuovilu, Rovaniemu i Helsinkiju. Vrhovni sud čije je sjedište u Helsinkiju je glavni sud za civilne i kriminalne slučajeve.
Finski socijalni sistem obezbjeđuje nezaposlenim, bolesnim, nemoćnim i starim osiguranje, porodičnu i dječiju zaštitu, i nadoknadu invalidima. Medicinska zaštita je izdavana preko mjesta zaposlenja, ali nacionalnim zdravstvenim aktom od 1972. obezbjeđeno je osnivanje zdravstvenih centara u svim opštinama i isključenje doktorskih honorara.
Vojni rok od 11 mjeseci je obavezan za muškarce starije od 17 god. Finska ima vojsku, mornaricu, vazdušne snage, ali vojne snage su smanjene Pariškim mirovnim ugovorom od '47. na maksimum 41.900 osoba. 2001. g. oko 32.250 ljudi bilo je na službi vojnog roka. Rezerva broji 500.000 ljudi. 1994.g. Finska se pridružila partnerstvu za mir kao prvi korak ka punom članstvu u NATO.
|
|
|
|
|
|