JEZIK

Švedski jezik ( svenska, švedski svenska språket) je jezik kojim govori približno 9,3 miliona ljudi. Kao poseban jezik javlja se u VIII veku. Spada u grupu germanskih jezika, odnosno u podgrupu severnogermanskih jezika. Zvanican jezik je u Švedskoj, Finskoj i u Evropskoj uniji.

Švedski jezik je najbliskiji danskom i norveškom jeziku. Govornici ovih jezika se lako medusobno razumeju.


Karakteristike
Švedski jezik ima dva roda (zajednicki i neutralni, švedski uter i neuter) i dva padeža (nominativ i genitiv). Postoji 5 tipova deklinacija. Karakteristicna je upotreba melodijskog akcenta koji je nestao iz vecine indoevropskih jezika. Pravila pisanja u švedskom odgovaraju nekadašnjem izgovoru reci, tako da postoji jaz izmedu pisane i izgovorene reci.

Najjaci strani uticaji na švedski jezik su došli iz nisko nemackog jezika, francuskog i engleskog.

 

Istorija

Istorijski, švedski jezik je jedan od potomaka staronordijskog jezika, i to njegove istocne podvarijante. Nekad se srednjevekovni švedski naziva runski švedski, jer je pisan runskim pismom.

Savremeni švedski jezik je stvoren kada je kralj Gustav Vasa naredio da se Biblija prevede na švedski. Novi Zavet je preveden 1526, a cela Biblija 1541. Ovaj prevod se obicno naziva Biblija Gustava Vase.

U 20. veku je došlo do formalne standardizacije švedskog, kao i do manjih jezickih promena (recimo, upotreba zamenice „ti“ u govornom jeziku).

Vec od XVI veka pocinju da se javljaju poddijelekti švedskog jezika. Trenutno se izdvajaju dve vrste dijalekata u Švedskom jeziku: u Švedskoj i u Finskoj. U južnom delu Švedske - Skaniji (Skåne), govorni jezik je podlegao veoma jakim danskim uticajima.

 

Nazad