Italija je veoma rano odigrala značajnu ulogu u kulturi i umjetnosti. Rimska antika bila je u vreme Rimskog carstva uzor ostalim evropskim zemljama. Čak i u srednjem vijeku i u doba renesanse Italija je ostala uzor u umjetnosti, kulturi i istraživanjima ostalim zemljama Evrope. Veoma je poznato italijansko slikarstvo, vajarstvo i arhitektura. Ova krasna zemlja bila je domovina vrsnim, izuzetnim, genijalnim umetnicima kao što su Leonardo da Vinči, Botičeli, Rafaelo, Mikelanđelo ...
Ova elegantna čizma je u svetu poznata po mnogo čemu. Pre svega po umjetnosti i kulturi, zatim raznim građevinama kao što su Koloseum i Toranj u Pizi. Sve znamenitosti Italije veoma su posećene, jer kako je napisao Gete, svako kamenje, palata i po koja ulica ima i govori svoju priču i sve je oduhovljeno u svetim zidinama večnog Rima. Zemlja koja može da računa istoriju od skoro 3000 godina, dakle opet po Geteu ne živi od danas do sutra, poznata je i po jelu (pica, pasta, špagete ...), vinu, načinu života, pozorištu, literaturi, poeziji, muzici (posebno operi) i dobrom ukusu.
Italija ima 58.462.375 stanovnika, nalazi se na dvadeset i drugom mjestu svjetske rang liste i četvrtom mjestu rang liste Evropske unije posle Njemačke, Francuske i Velike Britanije. 67% Italijana živi u gradovima i to pretežno na severu. Najveće migracije iz nerazvijenih regiona u gradove bile su u periodu od 1950. do 1960. Od 1980. ovaj trend se prebacio na predgrađa i male gradove. U prosjeku muškarci žive oko 78, a žene oko 83 godine. Oko 19% Italijana su stariji od 65 godine. U Evropi Italijani su ljudi koji najduže žive posle Grka i Šveđana. Kao razlog navodi se italijanska kuhinja i mediteranska ishrana.
80,2 % stanovništva su katolici, a samo 3,6 % pripada ostalim religijama od čega su 231.226 Jehovini svjedoci, 35.000 su jevrejske vjeroispovjesti, a ima i protestanata i muslimana. Katolička crkva je tradicionalno veoma jaka u Italiji.
Pored službenog jezika, italijanskog, postoje još regionalni službeni jezici kao što su njemački u Južnom Tirolu, francuski i slovenački. Takođe postoje i druge manje grupe jezika koje su uredbom i zakonom iz 1999. godine zaštićene. To su sardinski, grčki, hrvatski, albanski i drugi.
Pohađanje nastave u Italiji je obavezno i bez obzira na razlike između sjevera i juga, ne razlikuje se plan nastave u Milanu od onog u Palermu. Razlike postoje samo u oblastima poslovnog obrazovanja. Obavezan sistem obrazovanja podeljen je u tri oblasti: obdanište (scuola dell' infanzia, 3-6), osnovna škola (scuola elementare, 6-11; scuola media 11-14) i srednja škola (Liceo: classico, scientifico, linguistico, artistico, economico, tecnologico, musicale, delle scienze umane; 14-19). Nakon navedenih obaveznih škola, učenici se mogu opredeliti za fakultet. Posljednjih godina došlo je do izvesnih promjena u predavanju stranih jezika, tako da se sada engleski uči u osnovnim školama, a postoji i drugi strani jezik. U petogodišnjim gimnazijama, osim časova latinskog, pohađa se i nastava grčkog jezika. Od 2004. godine, obavezno školovanje povećano je sa 9 (6-15) na 12 (6-18), što znači da ko ne želi da sa 14 godina pohađa gimnaziju, mora izabrati neki od srednjih stručnih škola nakon čega se polaže matura i državni ispit. U zabavištima i osnovnim školama djeca moraju nositi uniforme: djevojčice najčešće roze i bijele, a dječaci plave.
 |
 |
 |
 |
 |
 |