Kultura

Barselona je poznata kao metropola modernizma. Grad u kojem je živeo i radio arhitekta Antoni Gaudi, sadrži i njegova najreprezentativnija dela, koja godišnje privlače milione turista iz celog svijeta. Najpoznatije delo arhitekte i ujedno najposećeniji arhitektonski objekat u Španiji je katedrala Sagrada Familija (Sveta porodica), koja je ostala nezavršena posle njegove smrti i još uvek se gradi. Predviđa se da će biti završena oko 2020 godine. Druga poznata dela arhitekte su kompleks Park Guelj, gde je arhitekta i živeo poslednjih dvadeset godina svoga života, kuća Mila (katal. Casa Milà), poznatija pod imenom Pedrera i kuća Batljo (katal. Casa Batlló). Osim dela arhitekte Gaudija, tu su još i drugi biseri katalonskog modernizma kao što je bolnica San Pau i Palata katalonske muzike (katal. Palau de la música catalana), arhitekte Ljuisa Domeneka i Myntanepa.

Osim modernizma, možemo sresti i istaknuta dela drugih istorijskih perioda. Iz srednjovekovnog perioda vredno je istaknuti dela gotike, koja su prisutna u starom gradu i po kojima je i cela jedna četvrt dobila ime, Gotički kvart (katal. barrio gótico). Njemu pripadaju katedrala Santa Eulalija, bazilika Santa Marija del Mar (karakteristična po harmoniji i čistoći forme) i crkva Santa Marija del Pi koja se nalazi na istoimenom trgu (Plasa del Pi).

Iz savremene arhitekture treba naročito istaknuti nemački paviljon (Paveljon aleman), nemačkog arhitekte i dizajnera Ludviga Misa van der Roea, koji je konstruisan 1929. godine u svrhu internacionalne izložbe, svetskog događaja čiji je domaćin te godine bila Barselona. Tu su još i Zadužbina (fondacija) Đoana Miroa i Paviljon Republike (1937) katalonskog arhitekte Đyzepa Ljuisa Serta i Muzej savremene umetnosti Barselone (skraćeno, MAKBA), američkog arhitekte Ričarda Mejera.

PEDRALBES-ova palata

PEDRALBES-ova palata je izgrađena 1921. godine od strane Bona i Puig-a i De Paula Nebot-a na mjestu rezidencije kralja Alfonsa XIII , koju je posjedovala Guell-ova porodica koja nije tu boravila. Palata je proglašena istorijsko umjetničkim spomenikom od nacionalnog interesa 1931. godine, kada je ujedno postala i vlasništvo grada Barcelone. U javnoj je upotrebi još od 1960. godine, i u njoj se nalaze kolekcije keramičkog muzeja, jednih od najvažnijih vog tipa u Španiji, sa komadima koji datiraju još iz 12. vijeka.

AMATLER-ova kuća i BATLLO-va kuća

AMATLER-ovu kuću je projektovao Puig i Cadafalch 1980. godine na mjestu ranije građevine. Bogato ukrašena prednja strana izgrađena je od sitnih mozaičkih elemenata pomješanih raznim zapadnjačkim stilovima, dok je ostatak zgrade u neogotičkom stilu. Zgradu s prednje strane ukrašavaju mali prozori neobičnih oblika ukrašenih alegoriskim motivima modernog slikarstva. Godine 1976. AMATLER-ova kuća je proglašena istorijsko umjetničkim spomenikom nacionalnog interesa.

U ovom nizu nalazi se i BATLLO-va kuća , zgrada koju je renovirao Gaudi za tekstilnog magnata Josepa Batlloa. Građevina je lako prepoznatljiva po svojim balkonima neobičnih oblika. Bogato pročelje je ukrašeno keramikom i staklom, te nacionalnog interesa.neobičnom krovnom konstrukcijom, valovitog oblika, te mali stub sa krstom na vrhu ispod kojeg je zlatnim slovima ispisan anagram " Isus, Marija i Josif ". Ova kuća je takođe 1969.godine proglašena istorijsko umjetničkim spomrnikom.

MILA-ova kuća

U ovom nizu zgrada nalazi se i MILA-ova kuća ( 1905.-1910. godine ) popularnija kao " La Pedrera " ( kamen ). Spoljašna strana predstavlja izvanrednu ilustraciju Gaudijeve kreativne moći ostvarene u kamenu. Kameni blokovi i prednje strane su povezani podupirnim zidovima i  na taj način je povezana čitava građevina. Poseban šarm daju i bakarne balkonske ograde neobične strukture. Unutrašnji dio kuće nije centralno povezan pa se do pojedinih dijelova kuća dolazi liftom ili unutrašnjim stepenicama. Ali najneobičnije umjetničke forme se nalaze na krovu, a najneobičniji od njih su dimnjaci i ventilacioni otvori od bijelog mermera, i ukrasnih cigli ili obojenog stakla od kojih su izvedeni apstraktni oblici moderne umjetnosti. Motivi za oblik krova su uzeti iz marinske flore i faune. Godine 1969. proglašena je istoijsko-umjetničkim spomenikom od nacionalnog interesa, a 1984. godine UNESCO ju je stavio na listu katalonskog nacionalnog bogatstva. Godine 1986. zgrada je preuređena od strane Fundacio de la Caixa de Catalnya koja sada pročelje prvog sprata kao sobu za izložbe. Prozori s prednje strane su poznato Gaudijevo djelo, poznato pod nazivom " Espei Gaudi ".

GUELL PALACE

Nasuprot Placa Reial, u Carrer Nou de la Rambla , nalazi se još jedan srhitektonski dragulj GUELL PALACE, takođe projektovana od strane Gaudia. Unutrašnjost  je ispunjenena mozaičkim motivima kojima su presvučeni lukovi i unutrašnji stubovi. A ova palata je 1969. proglašena istorijsko-umjetničkim spomenikom od nacionalnog interesa, a 1984. UNESCO ju je stavio na listu svjetske baštine.

Slikarstvo

Salvador Felipe Hasinto Dali (katal. Salvador Felip Jacint Dalí Domènech, šp. Salvador Felipe Jacinto Dalí Domènech; 11. maj 1904. - 23. januar 1989, Figeras) je bio katalonski španski nadrealistički slikar, pisac vajar, scenograf i glumac.On je jedan od najznačajnijih umetnika 20. veka, a često ga nazivaju i velikim majstorom nadrealizma. Njegova umetnička dela pokazala su da je on jedan od najkreativnijih slikara svog vremena. Dalijeva česta tematika je svet prostora, pijanstva, groznice i religije. Dali je izražavao veliko poštovanje prema španskom diktatoru Francisku Franku i Adolfu Hitleru, što je mnogo puta dovelo u pitanje procenu njegove ličnosti i njegovih dela.

Dali je rođen 11. maja 1904. godine u Figerasu, a umro je 23. januara 1989. takođe u Figerasu. Ime Salvador je prvo bilo dato njegovom bratu, koji je devet meseci pre Salvadorovog rođenja umro. Sve do rođenja njegove sestre Ana Marije, Salvador je bio jedino dete u porodici. Zbog gradskog društva i vaspitanja koje je stekao od oca, uglednog notara, kod Dalija se javila želja za sigurnošću i disciplinom, što mu je kasnije bilo veoma važno u životu.Dali se posle 1929. godine pridružio nadrealističkom pokretu, iako su ga lideri surealističkog pokreta 1934. diskreditovali zbog njegovog pro fašističkog držanja, nakon toga izjavljuje Dali: „Surealizam to sam ja“. Njegove slike predstavljaju prikaze snova i svakodnevnih objekata u neočekivanoj formi, kao npr. curenje satova u slici „Trajnost memorije“ iz 1931. godine.

Kasnije Dalijeve slike su na religioznoj osnovi i klasičnijeg stila, kao npr. „Raspeće“ i „Sakrament Tajne večere“. Radio je i na filmu, ilustrovao knjige, pravio nakit, i kreirao kostime i scenografije. Od pisanih dela pored scenarija za balete tu su i nekoliko knjiga - „Život Salvadora Dalija“ i „Dnevnik genija“.Jedan je od malobrojnih kome su za vreme njegovog života sagradili dva muzeja. Prvi je Dali Muzej u Sv. Petersburgu na Floridi, koga je osnovao 1971. godine kolekcionar Dalijevih dela A. Rejnold Morz i njegova žena Elenor. Kolekcija je prvo bila izložena u jednoj zgradi u blizini Morzeove rezidencije u Klivlendu, u Ohaju. Godine 1982. muzej se preselio u Sveti Petersburg na Floridu.

Drugi muzej je Teatro Muzeo Dali u Figerasu. Nakon što je 1850. sagrađeno pozorište uništeno požarom na kraju Španskog građanskog rata 1939. godine, Ramon Guardiola, gradonačelnik Figerasa, predložio je Daliju 1961. godine da mu se tu podigne muzej. Dali je to vrlo rado prihvatio, jer je u toj zgradi održao svoju prvu izložbu 1918. godine. Muzej je otvoren 28. septembra 1974. i od tada ima milione posetilaca.U Španiji su od sredine devedesetih godina još dva muzeja dostupna javnosti. To su zamak Pubol, koji je pripadao njegovoj ženi Gali od 1970. (1930. Salvador joj je obećao da će jedan dvorac urediti samo za nju) i u kome je Dali živeo dve godine nakon njene smrti, i kuća u Port Ljigatu, malom ribarskom selu blizu špansko-francuske granice, koju je kupio 1930. godine.

Skulptura

DAMA DEL PARIGUES ( Dama s kišobranom )

Ova skulptura se nalazi na jednoj od stacionarnih platformi, u drugom po veličini parku u Barceloni, u CIUTADELLA PARK-u. Djelo je čuvenog skulptora Josepa Llimona. Skulptura potiče iz 1884. godine, i predstavlja bogato odjevenu damu sa kišobranom u ruci, i simboliše harmoničnost svojim skladnim oblikom.

DESCONSOL

DECONSOL je još jedna u nizu skulptura Josepa Llimona i kao i DAMA DEL PARIGUES nalazi se u drugom po veličini parku u Barceloni. Skulptura je postavljena u središte vještačkog jezera iza kojeg se nalazi zgrada Katalonskog parlamenta. To je najpoznatuje djelo skulptora Llimona, a sama skulptura predstavlja nesreću mlade osobe koja se sjedeći oslanja na veliki kamen, kose prebačene preko lica i žali nad svojom sudbinom.

Homepage