Savremena Francuska ima približno istu površinu kao regija Galija u kojoj su u davnoj prošlosti živeli drevni keltski narod Gali. Rimski car Julije Cezar je pokorio Gale u prvom veku p.n.e, a oni su usvojili latinski jezik i kulturu. Od latinskog će se vremenom razviti francuski jezik. Od drugog do petog veka nove ere stanovnici Galije su prihvatili hrišćanstvo.
U 4. veku, istočnu Galiju su preplavila germanska plemena, uglavnom Franci, po kojima je kasnije Francuska dobila ime. Posebna država Francuska postaje podelom Franačkog carstva Ugovorom iz Verdena 843. Tada je Karolinško carstvo podeljeno na 3 dela, pri čemu Francuskoj odgovara zapadni deo. Prvobitno jezgro francuske države je odgovaralo feudalnom domenu kraljeva iz dinastije Kapeta (oblast Il d Frans u okolini Pariza).
Kraljevina i republika:
Na prestolu Francuske su se smenjivale dinastije Kapeta, Valoa i Burboni, koje su sve radile na ujedinjavanju i širenju kraljevine. Francuska monarhija je dostigla vrhunac u 17. veku tokom vladavine Luja XIV. U ovo vreme Francuska je imala najbrojnije stanovništvo u Evropi i bila najznačajniji faktor u evropskoj politici, ekonomiji i kulturi.
Tokom Francuske revolucije 1789. srušeno je skoro 1.200 godina monarhije i uvedena državna forma republike. Napoleon I Bonaparta je preuzeo vođstvo Republike 1799, i proglasio se za cara Francuske 1804. Njegove armije su se borile širom Evrope, osvojile mnoge zemlje, a Napoleonovi rođaci su postali novi vladari osvojenih država. Za vreme njegove vladavine sastavljen je Napoleonov kod, zakonik civilnog prava, koji je postao uzor za mnoge pravne sisteme u svetu. Posle konačnog poraza Napoleona 1815. u Bici kod Vaterloa, Francuska je ponovo postala monarhija. Tada je počeo period nestabilnosti u kome su se smenjivale republikanske, napoleonsko-imperijalne i monarhističke forme upravljanja državom. Od pada Napoleona III, godine 1870, Francuska je republika.
