UMETNOST

Leonardo da Vinči (ital. Leonardo da Vinci; 15. april 1452 — 2. maj 1519) je bio italijanski renesansni arhitekta, pronalazač, inženjer, vajar i slikar. Bio je opisan kao ideal "renesansnog čoveka" i kao univerzalni genije. Poznat je po svojim remek-delima, kao što su "Tajna večera" i Mona Liza, a njegovi izumi se danas koriste u modernoj tehnologiji, iako nisu primenjivani u njegovo doba. Pomogao je razvoju anatomije, astronomije, i građevinarstva.
Njegove slike se danas smatraju vrhunskim delima ovog "univerzalnog genija" kako su ga često nazivali. Bio je fasciniran misterijom ljudskog lica i mogućnošću čitanja "pokreta duše" kroz pokrete i izraze lica. Leonardov portret žene fjorentinskog zvaničnika toga vremena "Mona Liza" nadaleko je poznat po zagonetnom izrazu lica portretisane dame. Portret "Mona Liza" je prvi psihološki portret naslikan u istoriji te se zato daje toliki značaj ovom delu.
Leonardo da Vinči je rođen u blizini grada Vinči u Toskani 1452. godine, a slikarstvo i vajarstvo je učio kod Verokija, uticajnog umetnika toga doba. Više puta se selio, menjajući gradove Italije — svuda kuda ga je vodio posao. Pred kraj života 1517, na poziv francuskog kralja da oslika dvorac u Parizu otišao je iz Rima, gde je tada živeo, u Francusku. U Parizu je i umro 1519. godine.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dante Aligijeri (maj/jun 1265. – 14. septembar, 1321.) je bio pjesnik iz Firence, (Italija). Njegovo najveće djelo, Božanstvena komedija (La divina commedia), je kulminacija srednjovjekovnog pogleda na svijet i osnova modernog italijanskog jezika.
Dante je rođen u maju ili junu 1265. godine u uglednoj fijorentinskoj porodici (čije je pravo prezime bilo Aligijeri), koja je bila lojalna Gvelfima, političkoj alijansi koja je bila opozicija frakciji Gibelini. Gvelfi su bili podeljeni u Bijele Gvelfe i Crne Gvelfe. Dante je bio Bijeli Gvelf i izdavao se za potomka starih Riljana, ali u spisima ime njegove porodice se ne spominje prije 1100. godine.
Božanstvena komedija opisuje Danteov put kroz pakao (Inferno), čistilište (Purgatorio), i raj (Paradiso), vođen prvo rimskim epskim pjesnikom Virgilijem a kasnije svojom voljenom Beatris. Dok je vizija pakla, Inferno, živahna za moderne čitaoce, teološke sitničavosti u drugim knjigama zahtevaju veliku pažnju i obrazovanje da bi bile shvaćene. Čistilište je najliričnija i najhumanija od ovih knjiga.
Dante je napisao Komediju u svom regionalnom dijalektu. Stvarajući poemu epske strukture i filozofske namene, ustanovio je da je italijanski jezik pogodan za izražavanje najdubljih misli i u isto vrijeme ustanovio toskanski dijalekt kao standard za italijanski jezik.
Drugi radovi uključuju De vulgari eloquentia i "Novi život" (La Vita Nuova), priču o njegovoj ljubavi prema Beatris Portinari. Knjiga sadrži ljubavne poeme na toskanskom.
Danteova Božanstvena komedija je jedan od najvećih radova u svetskoj književnosti.

 

 

 

 

 

 

 

 

Frančesko Petrarka (20. juli 1304 - 18. juli 1374). Italijanski humanista. Istoričar.
Čuveni italijanski humanista Frančesko Petrarka je rođen u malom gradiću Arecu u Toskani kao sin dvorskog notara. Otac Petrarke se zvao Pietro di Parenco, sebe je prozvao Petrako, otud Petrarka. Svoje rano detinjstvo je proveo u selu Incisa blizu Firence. Otac Petrarke je pobegao iz Firence 1302. zajedno sa Danteom zbog progona gvelfa iz Firence. Najveći period svog detinjstva Petrarka provodi u Avinjonu gde se čitava porodica preselila na insistiranje pape Klimenta V, koji je 1309. došao u ovaj grad posle raskola u papstvu.
Petrarka je studirao pravo u Monpeljeu (1316-1320) i Bolonji (1320-1326), na insistiranje svog oca. Ipak, Petrarka se prevashodno interesovao za pisanje i za čitanje latinske poezije.
Posle kraćeg boravka u Veneciji, Petrarka boravi jedno vreme u Padovi, da bi se zatim zauvek uklonio iz društvenog života. Do kraja svog života se bavio pisanjem u malom mestašcu Arki gde je i umro 1374. Po svojoj želji biva sahranjen tu u maloj crkvi.
Petrarka je prvi moderan evropski pesnik zbog sumnje, nemira, stalnog mučenja između Boga i Zemlje, između toga kakav je i kakav bi trebao da bude. Mnogo ga stvari odvlači(najvažnija je Laura). To je njegov raskol ličnosti i o tome najbolje govori u "Secretum meum ". Petrarka je svestan da je ta ljubav greh. Do druge strasti koja ga odvaja od Boga vodi i samo ime Laura-LAURO- lovor, simbol slave. Njegova želja da bude slavan. Slavu kao pesnik-humanista Petrarka je stekao svojim zbirkama kancona i soneta gde opisuje svoju ljubav prema Lauri, na jedan drugačiji način nego što je Dante opevao svoju Beatriče.
Sva Petrarkina dela su na latinskom osim Kanconijera i Trijumfa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Đovani Bokačo (ital. Giovanni Boccaccio), (16. jun 1313. — 21. decembra 1375), italijanski pisac i poeta. Jedan od najznačajnijih predstavnika humanizma i renesanse. Njegovo najznačajnije delo je roman Dekameron.
Dekameron je zbirka od 100 pripovjedaka koju je napisao italijanski autor Đovani Bokačo. Vjerovatno je započeta 1350, a zaršena 1353. godine. To je srednjevjekovni alegrijski rad čije priče imaju oblike od erotskih od tragičnih. Teme su ljubavne ili o lukavosti i raznim neslanim šalama. Iako je to veliko umjetničko djelo sa elementima zabavnog karaktera, ipak je to važan istorijski dokument života u 14. vijeku. Dekameron u prijevodu znači 10 dana.
Svaka priča je prožeta porukom da treba uživati u svakom trenutku, kao i kritikom lažnog morala. Sve priče su povezane jednom okvirnom koja govori kako su se sedam devojaka i tri mladića sklonili od kuge koja je harala Firencom na obližnjem imanju, gde su proveli 10 dana tako što je svaki dan svako ispričao po jednu priču. Posle svake priče se nalazi podatak kog dana je ispričana priča i koja je bila po redu toga dana. Bokačo je ovu zbirku pripovedaka posvetio svojoj dragoj Fjameti