Stanovništvo
Priča o Rimu kao naseljenom mestu počinje oko 800.p.n.e. udruživanjem nekoliko manjih sela čija je ukupna naseljenost bila nekoliko stotina stanovnika. Od tada je Rim u idućim vekovima narastao do milionskog grada, pa je najverovatnije bio najveći grad na svetu koji je ikad izgrađen sve do 19. veka. Procene o broju stanovništva variraju, ali se procenjuje da je grad u vrhuncu svoje naseljenosti imao od 450.000 pa sve do 3,5 miliona stanovnika, a najrealnije procene s kojima se slažu većina istoričara govore o oko jedan do dva milina stanovnika. Nakon prebacivanja najvažnijih funkcija carstva u Carigrad u 4. veku, i nakon propasti Zapadnog carstva u 5. veku, broj stanovnika se kontinuirano smanjivao, da bi grad530. godine imao oko 100.000 stanovnika.
U ranom Srednjem veku Rim je sa 20.000 stanovnika
u poređenju sa danas bio manji grad. Stanovništvo grada je stagniralo na oko
50.000 ili se čak smanjivalo sve do renesanse, i tako je grad u 17. veku ponovno
dosegao broj od 100.000 stanovnika. Kada je Italijansko carstva aneksiralo grad
1870. godine, on je imao već oko 200.000 stanovnika.
Za vreme fašističke vlasti, režim je pokušavao ograničiti rast grada, ali je broj stanovnika svejedno dosegao milion 1931. godine. Nakon rata grad se nastavio širiti zbog industrijskog razvoja, pa su 1950-ih i 1960-ih stvorene nove četvrti i predgrađa.
Procenjuje se da grad danas ima oko 2,7 miliona stanovnika, a da zajedno sa širim područjem grada ovde živi oko četiri miliona stanovnika. Po popisu u opštini živi 156.833 stranaca, što je 6,2% stanovništva.
 |
 |
 |
 |
 |
 |