Poznat i kao Vitka dama, Ajfelov toranj je metalni toranj koji se nalazi na Marsovim poljima. Izgrađen je povodom Svjetske izložbe koja se održavala na stogodišnjicu Francuske buržoaske revolucije, na kojoj je trebalo da predstavlja glavni ulaz, a djelo je inženjera Aleksandra Gustava Ajfela. Sa svoja 324 metra visine (ukupno 300m sa televizijskom antenom na vrhu, koja je dodata kasnije), nadmašio je Keopsovu piramidu u Gizi i sve do 1930. godine bio najviša građevina na svijetu, kada je u Americi igrađena zgrada Chrysler Buiding-a. Toranj je podignut na površini od 125 metara uokrug, a na njemu se radilo dvije godine, od 1887. do 31. marta 1889.. godine, 10 časova dnevno. Svečano otvaranje bilo je 06. maja 1889. godine, kome je kumovao engleski kralj Edvard VII.
Konstrukcija se sastoji od 18.038 dijelova od livenog gvožđa, povezanih pomoću 2.5 miliona zakovica, a teška je oko10.100 tona. Njen strukturni proračun je izradio Moris Kečlin. Broj stepenica koje vode do vrha građevine je varirao tokom vremena, a danas iznosi 1665 stepenika.Održavanje tornja se sastoji u nanošenju premaza na celu strukturu od 50 tona boje svakih sedam godina radi zaštite od korozije. Povremeno se boja menja. Trenutno je toranj smeđe boje.Kula ima dva restorana, ''95'' i ''Žil Vern''.
Ajfelov toranj se sastoji iz 3 platforme.Površina između nosača platformi je sljedeća: 4.415 m2 na prvoj, 1.430m2 na drugoj i 250m2 na trećoj platformi.Visina platformi iznosi :57m prva, 115m druga te 276m treća platforma. Broj sijalica koje osvjetljavaju toranj iznosi 20.000.
Aleksandar Gustav Ajfel rođen je 15. decembra 1832. godine u Dižonu od oca Aleksandra a majke Katarine, porijeklom Francuskinje. Ajfel je čuvenii francuski inženjer, konstruktor vijadukta i mostova,poznat po izgradnji mosta Maria Pia preko rijeke Puoro u Portugalu te Garabit vijadukta u centralnoj Francuskoj 1884. godine, specijalista za čelične konstrukcije koji je prvi put uveo gradnju pneumatskih temelja velikih mostova u upotrebu. Najpoznatiji je po izgradnji Ajfelovog tornja ali i po projektovanju kupole opservatorije u Nici, gradnji peštanske željezničke stanice u Mađarskoj, kao i projektovanjem strukture Statue slobode.
Gustav Ajfel Maria Pia most vijadukt Garabit
Trijumfalna kapija je spomenik koji se nalazi na trgu Šarla de Gola, poznatim i kao Trg Etoal (Trg tri zvijezde), okružuje je 12 velikih avenija i 12 palata. Nalazi se na istočnom kraju avenije Jelisejska polja. Podignuta je između 1806 i 1836, po planu koji je arhotekta Žan Šalgren predložio Napoleonu I, koji ga je i projektovao nakon bitke kod Austerlica, 1806. godine. To je komemorativni spomenik koji služi borcima Francuske, naročito onim iz vremena Napoleonovih ratova.U zadnjem planu se vidi veliki svod Defans (1989), djelo Danca Ota fon Sperekelsena, zamišljen da zatvori na zapadu ogromnu istorijsku perspektivu Pariza koja slijedi Jelisejska polja i završava se na istoku dvorcem muzejom Luvrom.
Izgradnja slavoluka je trajala sve do ranih 30. godina XIX vijeka. Projekat je rađen kao neo-klasicistička interpretacija staro-rimskog Titovog slavoluka. Na njemu je vajarski predstavljena simbolična borba francuske mladeži protiv nemačkih oklopnika.
Grupe skulptura nisu integralni dio friza, već su pridodate spolja. Četiri grupe reprezentuju: Trijumf iz 1810., Otpor, Mir i Odlazak dobrovoljaca iz '92. (takozvana „Marseljeza“, koja je ujedno i najpoznatija). Gornji dio građevine je ukrašen štitovima i imenima francuskih revolucionarnih ratova i Napoleonovih bitaka (bitke posle njegovog bega sa Elbe nisu navedene). U unutrašnjosti su ispisana imena 558 francuskih generala.
Trijumfalna kapija je visoka 51 metar i široka 45 metara, druga po veličini u svijetu.
Grob neznanog junaka iz Prvog svjetskog, sahranjenog 28.januara 1921. godine, iako je postojala mogućnost da se grob nađe u Panteonu, simbolizuje slavu neindentifikovanih poginulih francuskih ratnika.Na nadgrobnoj ploči piše-''ICI REPOSE UN SOLDAT FRANÇAIS MORT POUR LA PATRIE 1914–1918', odnosno ovdje leži vojnik poginuo u borbi za svoju domovinu u Prvom svjetskom ratu. Tu je upaljen i prvi Vječni plamen još 391. godine, kada je ugašen plamen Vestalskih djevica.
Notr-Dam jeste gotička katedrala koja se nalazi u Remsu, istočno od Pariza. U katedrali Notr-Dam u Remsu je krunisano 25 francuskih kraljeva od Luja VIII 1223. godine do Šarla X 1825. godine, dok je 1429. godine u prisustvu Jovanke Orleanke krunisan kralj Šarl VII. Gradnja katedrale je započela 1211. godine pod pokroviteljstvom nadbiskupa Remsa, a trebala je da zamijeni prethodnu crkvu koja je izgorjela u požaru 1210. godine. Glavni radovi su trajali oko 80 godina, dok su se nadgradnje i dekorativni radovi odvijali tokom narednih vjekova.
Katedrala je dugačka 149 metara, a unutrašnja dužina je 139 metara i zauzima površinu od 6.650 m2. Na katedrali se nalazi 2.230 statua. Kule na zapadnoj strani građevine su visoke po 81m, dok je transept visok 61m.
Gradnja tako velike katedrale je predstavljala opterećenje za građane jer je gradnja finansirana od poreza. Naime, sveštenstvo katedrale je davalo oproštajnice onima koji su pomagali fond za izgradnju, što je bio deo agresivne kampanje za skupljanje novca koju su građani odbacili. Godine 1223. došlo je do zastoja u gradnji kad su građani napali nadbiskupovu palatu i naterali nadbiskupa i sveštenstvo da bježe. Ovaj slučaj je razrešen intervencijom pape i kralja koji je žestoko kaznio pobunjenike.
Istočna strana zgrade sa pet kapela je skoro iste visine kao i transept. Ovo jedinstvo je naglašeno upotrebom istih prozora u bočnom krilu zgrade i na svešteničkom spratu, kao i upotrebom rozeta na zapadnoj fasadi i portalima. Zgrada deluje zdepastije spolja nego u unutrašnjosti zbog tornjeva zapadne fasade koji nisu završeni već je izgrađen samo prvi sprat kula. Zapadna strana katedrale se sastoji od tri portala koja su okružena lukovima sa skulpturama, rozetama i dva kule. Tri portala sa šiljatim lukovima duboko su usečena u zid i deo iznad arhivolti i same arhivolte šiljatog luka dekorisani su prekrasnim figurama. Katedrala je vrlo bogata skulpturalnim ukrasom: sveci i apostoli su smešteni na ulazima, šiljati luk nad portalom sadrži figure anđela, dok je prostor iznad vrata između lukova portala prikazuje biblijske scene. Čuvena je skulptura anđela sa ove katedrale. Od bogatih vitraža koji su prvobitno krasili zgradu je sačuvan dio dok je drugi dio sačinjen u XX vijeku.
Katedrala u Remsu je značajno oštećena u Drugom svjetskom ratum a naročito tokom Prvog svjetskog rata kada su njemački vojnici osvojili i opljačkali Rems. Nemačka vojska je zauzela uzvišenja oko grada, odakle je tokom 4 godine bombardovala grad, pri čemu su oštećene mnoge zgrade, pa i katedrala. U Remsu je 1945. godine u štabu savezničke vojske Njemačka potpisala bezuslovnu kapitulaciju. Katedrala je kompletno restaurisana u periodu od 1918. do 1937. godine. 1991. godine uvrštena u UNESKO-vu listu svetske kulturne baštine.
.jpg)
Muzej Luvr jedan je od najvećih, ali i najpoznatijih i najposjećenijih na svijetu, sa oko 8 miliona turista godišnje. Prvobitno je služio kao rezidencija francuskih kraljeva, sve do izgradnje Versaja, u koji se kraljevska porodica preselila 1682. godine. Luvr je pretvoren u muzej 1793. godine, a njegovo otvaranje bilo je 10. avgusta, sa 537 izloženih slika, i već tada muzej je posjedovao više vrijednih umjetničkih djela, od čega tri Da Vinčijeva, četiri Rafaelova, i dva Ticijanova. Kad je 1933. vršen posljednji popis, u muzeju je čuvano više od 173. 000 eksponata. Tu se nalaze svjetski poznata djela, kao što su Milska Venera, Da Vinčijeva " Mona Liza ", i francuski krunski nakit. Centralno dvorište zgrade sa staklenom piramidom, poznato kao La Pyramide, dizajnirao je Kini Pej, a izgradnju je naručio predsjednik Miteran. Muzej leži na Šans-Elizeu i gradi jezgro Pariza. Prvobitno je nosio naziv Musee Central des Arts, kasnije Museee Napoleon a danas mu je zvanični naziv Musee de Louvre. Posebno je značajno istočno pročelje (udvojene kolonade), koje je kreirao Pero i južno pročelje koje je djelo Leskoa. Muzej ima oblik potkovice.
Milska Venera Mona Liza
Izgradnja palate Luvr započeta je 1204. godine za vrijeme vladavine kralja Filipa Avgusta II,s namjerom da zaštiti obalu Pariza, a završena u vrijeme Napoleona III. Na Luvru je radilo više značajnih arhitekata (Lesko, Di Serso, Lemersje, Le Vo, Pero, Viskonti, Gužon...).
Ovaj muzej sadrži jednu od najbogatijih umetničkih zbirki na svetu. Vrlo bogate muzejske kolekcije podeljene su na 6 odeljaka: egipatski, orijentalni, grčki i rimski antikviteti, slike, skulpture, umetnički predmeti. Sam Luvr ima 3 krila: Rišelje, Viši i Denon.
Muzej je bio zatvoren u periodu od 1796.do 1801. godine.
Versaj je francuski grad (opština) u departmanu Ivlen. Grad je predgrađe Pariza, a ranije je služio i kao glavni grad Francuskog kraljevstva. Širom sveta grad je poznat po Versajskoj palati koja je bila kraljevski dvorac. Svojim veličansvenim izgledom, unutrašnjim sadržajima i okolnim parkovima, Versaj je bio pravo umetničko delo. Umetnost Versaja je imala svoju svrhu: da slavi i veliča moć kralja Luja XIV, da bude mesto za deset hiljada ljudi sa njegovog dvora i da zadivi svijet. Gradnja dvorca je započela 1661. godine kada je Luj XIV okupio tadašnje najuglednije umjetnike i stručnjake da osmisle novu kraljevsku palatu. Tako je nastao Versaj, po mnogima najlepši od svih dvoraca Evrope. Unutar zidina Versaja može stati oko 6.000 ljudi, a dvorac ukrašavaju mnogobrojne fontane i predivno zelenilo, takođe u dvorcu se nalazi i astronomski sat.
Najpoznatiji dio dvorca je Galerija ogledala, koja ima raskošan enterijer sa mnogo mermera i zlata, tako da je bila u skladu sa razmetanjem voljenog kralja sunca.Galerija ogledala je u stvari hodnik dugačak 70 metara u kome je nasuprot svakom prozoru, koji gleda na park, postavljeno veliko ogledalo izrađeno u kraljevskim radionicama. Hodnik povezuje sjeverno i južno krilo središnjeg dijela dvora, to jest, Salone rata i mira. Plafoni su ukrašeni freskama posvećenim Marsu, starogrčkom bogu rata. Ovakvih fresaka ima u mnogim prostorijama u dvorcu i svaka je posvećena nekom antičkom božanstvu. U njoj je 1919. godine potpisan Versajski ugovor i tako okončan Prvi svjetski rat. Versaj prestaje biti kraljevska rezidencija 1789. godine.Ime Versaillesa (Versaj) verovatno dolazi od latinske reči versare, okrenuti. Izraz se izvorno koristio od XI vijeka za površine koje se obrađuju.Za vrijeme Francuske revolucije grad je preimenovan u Berceau-de-la-Liberté. tj. „kolijevka slobode”.
Godine 1083. u povelji opatije Sent-Per iz Čartresa spominje se stanoviti Hugues de Versailles, što je prvi pomen imena. Sve do 1678. godine, kada je Luj XIV odlučuio prebaciti dvor i vladu u Versaju, ovo je bilo malo selo okruženo šumama. Dolaskom kralja i njegovog dvora 06. maja 1682. godine ovo malo mjesto ubrzano se razvija, i do kraja vladavine Luja XIV ima oko 30.000 stanovnika. Grad se nastavlja razvijati i za vreme njegovih naslednika, i do revolucije ma oko 50.000 stanovnika.
Danas je rastom pariških predgrađa, Versaj, koji je doživio veliki ekonomski i demografski razvoj, uključen u parišku aglomerizaciju. Uloga grada kao političkog i pravnog središta pojačana je 1960-ih i 1970-ih, kad je grad postao središte zapadnih predgrađa Pariza.
Opština Versaj nalazi se 19 kilometara jugozapadno od Pariza. Iako je prefektura departmana Ivlen, ne nalazi se u njegovom središtu, neko blizu granice s departmanom Gornja Sena. Urbanistički dio Versaja sastoji se od šest glavnih četvrti:
1.četvrt Chantiers, s istoimenim kolodvorom.
2.četvrt Sveti Luj, u blizini palate, u kojoj se nalazi istorijska zona sa katedralom Sveti Luj, igralištem itd.
3.četvrt Notr-Dam, simetrična četvrti Saint-louis, gde se nalazi crkva Notr-Dam i trgovačka ulica.
4.stambene četvrti Montreuil, Porchefontaine i Clagny-Glatigny.
5.storijska četvrt Montbauron, čije se ime danas praktički ne koristi.
Diznilend je mjesto za mlade, ali i
mjesto u kome se stari podmlade i postanu gori od dece. U svakom slučaju treba
ga obavezno posjetiti. Podijeljen je na 5 dijelova: MAIN STREET, U.S.A.;
FROTIERLAND; ADVENTURELAND; FANTASYLAND; DISCOVERYLAND.
U svakom ima od 5-15 atrakcija. Naravno, sve je u znaku Diznijevih junaka, kao i
servisne službe.
Kraj dana i boravka u Diznilendu označava parada koja započinje vozićem, a
završava se Big Benom koji odkucava ponoć.
Smješten oko 32 kilometra istočno
od Pariza, evropski Diznilend je ogroman kompleks, koji uključuje hotele,
restorane i prodavnice isto tako dobre kao i tematski park. Koji je dio
popularniji od Zemlje otkrića, Zemlje avantura, Zemlje fantazija, Glavne ulice
USA i Volt Diznijevi junaci, to je određeno američkim ukusom. Entuzijasti će vam
reći da je moderan inženjering učinio od Evro-Diznilenda sjajan doživljaj. Golf
teren u blizini pruža uživanje za ljubitelje ovakvih igara.
Diznilend je otvoren od 9:00 do 20:00 van sezone od 9:00 do 23:00 u sezoni.
Palata invalida je barokno-klasicistička građevina u centru Pariza, koja je nastala u periodu od 1679. do1708. godine. Arhitekta ove palate je bio Žil Ander Mensar. Palata obuhvata i vojničku crkvu sa kupolom (St. Louis-des-Invalides). Ovaj kompleks građevina je izgrađen po nalogu kralja Luja XIVa primarna funkcija je bila zbrinjavanje ranjenih i osakaćenih vojnika. Kralj je imao i viziju da ovo bude memorijalni spomenik svim herojima ratova u okviru koga bi se nalazila crkva velikog kapaciteta.
Palata invalida ima jednu od najimpresivnijih kupola u svJetskoj arhitekturi, ispod koje se nalazi Napoleonov arkofag. Zvanično ime centralne građevine sa kupolom je „Kraljevska kapela invalida“ (Chapelle Royale des Invalides). Crkva je sagrađena 1679., a kupola dovršena tek 1690. godine.
Francuska država je 1840. godine, posle teških pregovora, postigla sporazum da se Napoleonovo telo ovde prebaci sa Svete Jelene. Polaganje njegovih zemnih ostataka je obavljeno 15. decembra 1840. godine, 19 godina posijle smrti. Napoleon je u testamentu izrazio želju da bude sahranjen na obalama Sene. Sarkofag se sastoji od pet kovčega koji su smešteni jedan u drugi.
Ovde su sahranjena i Napoleonova braća Žozef i Žerom, kao i siNapoleon Franc Bonaparta. Francovi zemni ostaci su prenešeni iz Beča po nalogu Adolfa Hitlera, što je predstavljalo gest dobre volje prema francuskom narodu.
Druge znamenite ličnosti koje su sahranjene u Palati invalida su Ferdinand Foš, Ruže de Lil i drugi (uglavnom generali).
I danas ova palata vrši funkciju zbrinjavanja ratnih veterana, dok reprezentativni dio građevine ima funkciju muzeja i mauzoleja.
Periska regija ima 17 javnih univerziteta sa 359.749 studenata (podatak iz 2005.). To je najveća koncentracija studenata u Evropi. Velike škole i privatni univerziteti obrazuju još 240.778 studenata. Poslije Studentskih nereda 1968. godine jedinstveni univerzitet je podjeljen na 13 delova (Pariz I - Pariz XIII). Godine 1991. osnovana su još 4 univerziteta u predgrađima (ukupno 17).
Sorbona je univerzitet u Parizu kog je 1257. godine osnovao Rober de Sorbon (profesor i religijski govornik koji je živio od 1201. do 1274. godine) kao zajednicu škola koje su postojale na lijevoj obali Sene u Latinskoj četvrti. Ove škole su već imale evropsku reputaciju, a predavanja su bila na latinskom jeziku. Tokom 19. vijeka, na Sorboni se učilo: pravo, nauka, medicina, farmaceutika, književnost i teologija. Prvo je podigao zgradu sa crkvom, da bi olakšao teološke studije siromašnim studentima, a od svih starih zgrada Sorbone ostala je jedino crkva. Danas ovaj univerzitet pohađa oko 23000 studenata. Istaknuti studenti ovog univerziteta su Marija i Pjer Kiri, Žak Derida, Ibrahim Rugova, Aleksandar Aljehin, Andre Breton, Simon de Bovoar i drugi.
Ovde su studirali ili odbranili svoje doktorate i Mihailo Petrović Alas, Oskar Davičo, Stanislav Vinaver, Jovan Ristić, Milan Nedeljković, Veljko Vlahović, Vlasta Petković i drugi.
 |
 |
 |
 |
 |
 |