Gradska vjecnicaNovi Sad grad je koji se nalazi na lijevoj obali Dunava, glavni je grad autonomne pokrajine Vojvodine.Novi Sad se prvi put spominje u pisanim dokumentima 1604. godine, kao naselje oko mostobrana na backoj strain Dunava, preko puta znamenite Petrovaradinske tvrdjave, pod nazivom Racka varos odnosno Ratzenstadt (od madjarskog imena za Srbe Rasi ili Raci prema staroj srpskoj srednjovjekovnoj drzavi i gradu Ras). Zvanicno je uveden u katastar kao naselje 1694. godine. Nastao je kao pomocno naselje Petrovaradinskom Sancu gdje su bili smjesteni vojska, granicari i trgovci. Naseljavali su ga pretezno Srbi, Njemci, Madjari, Armenci i Grci. Godine 1748. bogati gradjani Racke varosi odlaze u Bec, gdje za 80.000 rajnskih forinti kupuju od carice Marije Terezije status slobodnog kraljevskog grada.Novi Sad uskoro postaje srediste trgovine na Dunavu u juznoj Ugarskoj i najznacajniji kulturni i prosvjetiteljski centar Srba u Ugarskoj, zbog cega dobija i danas cesto koristen naziv Srpska Atena. U njemu je osnovano Srpsko narodno pozoriste 1861, najstarije srpsko profesionalno pozoriste, a takodjer je postao i sjediste nedugo prije toga u Budimpesti osnovane Matice srpske.
Novi Sad se moze podiciti raznolikim znacajnim gradjevinama, kao sto su Gradska kuca iz 19.vijeka, zupna crkva Imena Marijina (popularno zvana katedrala) sagradjena 1896 godine, Saborna crkva i Vladicanski dvor Backe episkopije Srpske pravoslavne crkve iz 19. vijeka., druga po velicini sinagoga u Evropi (nakon budimpestanske) iz 1905., zgrada Izvrsnog vijeca (bivse Banovine) iz 1936. arhitekta Dragise Brasovana, zgrada Matice srpske (dar Marije Trandafil). Među spomenicima je najznacajniji spomenik gradonacelniku Novog Sada Svetozaru Mileticu ispred Gradske kuće, rad Ivana Mestrovica iz 1936., zatim spomenik zrtvama novosadske racije na Keju zrtava racije, rad Jove Soldatovica i mnogi drugi.
Gradska vjecnica
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |