Pretpostavlja se da se etnogeneza germanskih plemena dogodila tokom nordijskog bronzanog doba ili najkasnije tokom predrimskog gvozdenog doba. Plemena su se iz južne Skandinavije i sa sjevera Njemačke počela širiti na jug, zapad i istok u 1. vijeku p. n. e, došavši u kontakt sa keltskim plemenom Gala, kao i sa iranskim, baltičkim i slovenskim narodima u istočnoj Evropi. Malo se zna o germanskoj istoriji, osim kroz njihove zabilježene veze sa Rimskom carstvom, etimološkim istraživanjima i arheološkim nalazištima. Širenje germanskih plemena od 750. p.n.e. do 1. n. e. za vrijeme rimskog cara Avgusta, rimski general Publije Kvintilije Var je pokrenuo invaziju na Germaniju (taj su termin Rimljani koristili za zemlju sa druge strane Rajne). Varove legije je 9. godine porazilo pleme Herusci na čelu sa Arminijem u bici u Teutoburškoj šumi), tako da je teritorija današnje Njemačke, sa druge strane Rajne i Dunava, ostala izvan Rimskog carstva. Do 100. godine nove ere, u vreme Tacitove knjige Germanija, germanska plemena su se naselila duž Rajne i Dunava (Limes Germanikus). U 3. vijeku formirala su se velika zapadno-germanska plemena: Alemani, Franci, Hati, Saksonci, Frizijci, Sikambri i Tirinžani. Oko 260. germanska plemena su se probila kroz Limes u područja koja su kontrolisali Rimljani.

« « NAZAD