DJELA

Oko 230 Šopenovih djela je saèuvano, iako su neke partiture i djela iz njegovog ranog djetinjstva izgubljena. Stvorio je približno 80 opusa i sva su komponovana za klavir. Preteženo je sve predviðeno za solo izvoðenje osim nekoliko djela kamerne muzike i nekoliko koncerata za klavir uz pratnju simfonijskog orkestra. Pored toga, stvorio je

Šopenove kompozicije:

• 58 mazurki

• 27 etida

• 26 preludija

• 21 nokturno

• 20 valcera

• 17 poloneza (jedna s orkestarskom pratnjom, i jedna za violonèelo sa klavirskom pratnjom)

• 5 ronda

• 4  balade

• 4 imprompta

• 4 skerca

• 4 seta varijacija

• 3 sonate za klavir

• 3 ècossaise-a

• 2 koncerta za klavir i orkestar, op. 11 i 21 

Šopenova druga djela ukljuèuju trio za violinu, violonèelo i klavir, fantaziju na teme iz poljskih pjesama uz pratnju orkestra, 19 poljskih pjesama za glas i klavir, zatim sonatu za violonèelo i klavir koja je bila i posljednja kompozicija koju je objavio za života. 

Uobibièajene salonske komade uzdiže do ranga istinskih umjetnièkih djela. Dao je doprinos stvaranju novih tipova formi-balada, fantazija, skerca. Etida koja je do Šopena bila instruktivna kompozicija, korištena u nastavi klavira da bi se savladao odreðeni tehnièki problem, kod njega postaje koncertni komad.

Dva klavirska koncerta i jedna baletska svita su jedina djela gdje je korisio orkestar. Posebno su znaèajna njegova dva klavirska koncerta, komponovana u klasiènoj trostavaènoj formi zrelog koncerta 19. vijeka. Sa pravom je Berlioz za njih napisao da je orkestar u njima „samo pratnja, takoreæi hladna i nekorisna”. Klavir je u prvom planu. Šopenovi klavirski koncerti, standardni su deo svjetskog koncertnog repertoara i svuda se rado izvode. Mladi pijanisti ih rado uzimaju za svoja meðunarodna takmièenja. To su:

 Prvi koncert, opus 11, e-mol

Ovaj koncert je dovršen 1830. a objavljen i premijerno izveden 1833. godine. Posveæen je pijanisti Fridrihu Kalkbreneru. Tri njegova stava obrazuju cjelinu trajanja 37 minuta. Prvi stav je Allegro maestoso, sav u sonatnom obliku i traje polovinu ukupnog vremena koncerta. Obe njegove teme su veoma izražajne i elegantne, sa prizvukom sjete, bez snažnijih kontrasta. Samo druga tema modulira u E-Dur, a orkestar se kroz cijeli stav tretira kao stereotipna pratnja veoma virtuoznom klaviru. Drugi stav je Romansa – Larghetto u E-Duru i po svom karakteru je jedan nokturno. Inspirisan je Šopenovom ljubavi prema Konstanci Glatkovskoj, a o virtuoznosti klavira svjedoèi podatak da se ovaj stav može izvoditi i kao samostalan komad, pisan samo za klavir. Ovdje je orkestar još hladnija pratnja jednoj dražesnoj melodiji klavira. Treæi i finalni stav je Rondo – Allegro, opet u E-Duru, na kraju se vraæa u osnovni tonalitet, a glavna tema mu je zasnovana na ritmovima krakovjaka, poljske narodne igre. Klavir je ovde još virtuozniji, kroz sve svoje registre, a u drugoj temi, Šopen bez ikakvih ukrasa daje maha lijevoj ruci da nastupa za oktavu ispod desne. Ovaj stav, kroz uvod, razradu i finalnu kadencu, daje maha solisti da iskaže sve bravure klavira kao instrumenta.

Drugi koncert, opus 21, f-mol

Ovaj je koncert dovršen iste 1830. godine, samo nešto prije prvog koncerta, ali je objavljen i premijerno izveden tek 1835. godine. I ovaj je ispoèetka bio inspirisan Šopenovom ljubavi prema Konstanci Glatkovskoj, ali je kasnije kad je objavljen, posveæen drugoj Šopenovoj ljubavi, Delfini Potoèkoj. Mada je i ovaj koncert dosta virtuozan, briljantnost je nešto potisnuta u korist poetskog izraza. Tri njegova stava obrazuju cjelinu koja traje 35 minuta. Prvi stav je opsežni sonatni Maestoso. Karakterišu ga ritmièki izrazita prva i druga lirska tema. U razvojnom dijelu i reprizi nastupaju karakteristièni Šopenovi oseæaji za obilje maštovitih figuracija, ornamenata i blistave pasaže i tercne nizove. Drugi stav je Romansa – Larghetto i po svom karakteru je opet nokturno, kao i u prvom koncertu. Samo, u njegovom srednjem dijelu se javlja jedan snažan prolom u orkestru iz koga solista u završnom delu, uz blago figuriranje, vraæa prvobitno raspoloženje stava. Finalni treæi stav je Rondo – Allegro, pisan u stilu sonate, gdje prva tema opet donosi, samo sada više lirsku, poljsku narodnu igru krakovjak. Epizode stava se smjenjuju u formi mazurke u orkestru i lirskih solo partija u klaviru, da bi nakon burnih ritmova poljskog obereka, u kadenci, solista ponovo dobio priliku da iskaže sve viruozne moguænosti solo klavira.

↑Povratak na vrh stranice

←Povratak na poèetnu stranicu