Olimpijski duh i
olimpijska ideja nisu umrli 393. godine. U 17. vijeku u Engleskoj su počele da
se održavaju Kotsvoldske igre, sportske priredbe donekle slične drevnim
starogrčkim igrama. Zanimanje za oživljavanje olimpijskih igara raslo je kako su
iskopavanjima njemačkih arheologa, sredinom 19. vijeka otkrivani ostaci antičke
Olimpije. Tokom sledećih decenija slična sportska događanja organizovana su u
Engleskoj i u Grčkoj. Grčki filantrop Evangelios Zapas je sponzorisao
organizovanje igara posvećenim antičkim Olimpijskim igrama koje su se prvi put
održale 1859. god na gradskom trgu u Atini. Zapas je platio obnovu antičkog
stadiona Panatinaiko, koji je prvi put korišćen za Igre 1870. god. Isti stadion
je korišćen i za Prve moderne Olimpijske igre 1896. god. Na ovim igrama su se
takmičili sportisti iz Grčke i Otomanskog carstva. Engleski lekar Vilijam Peni
Bruks je u drugoj polovini 19. vijeka pokrenuo Godišnje igre Venločkog
olimpijskog društva. Te Igre 1890. godine posjetio je francuski baron Pjer de
Kuberten.Nekako u isto vrijeme Kuberten je istraživao razloge francuskog poraza u Francusko–pruskom ratu (1870. — 1871). Zaključio je da je razlog poraza u tome što francuski vojnici nisu imali potrebnu fizičku pripremljenost, pa je nastojao to poboljšati. Kuberten je takođe želio da zbliži narode, t.j. da se svjetska omladina takmiči na sportskom, a ne na bojnom polju. Tako je ideja o oživljavanju olimpijskog duha ponovo dobila svoj najdublji smisao.
Na kongresu na pariskom univerzitetu Sorboni, održanom od 16. jula do 23. jula 1894. godine Kuberten je izneo svoju ideju pred međunarodnim auditorijumom i dobio je podršku. Poslednjeg dana kongresa odlučeno je da se prve Olimpijske igre modernog doba održe 1896. godine u Atini, u njihovoj domovini Grčkoj, gdje su i nastale pre više od 2.600 godina. Radi organizacije igara utemeljen je Međunarodni olimpijski komitet (MOK), a Demetrios Vikelas je, kao pripadnik grčkog naroda, dobio čast da postane prvi predsjednik ovog komiteta.
Ljetne olimpijske igre 1896. god, prve Olimpijske igre modernog doba, bile su uspješne. Održane su od 5. aprila do 14. aprila 1896. god. Iako je učestvovalo samo 285 sportista (samo muškarci) iz 13 država, koji su se takmičili u 9 sportova i 43 sportske discipline, bilo je to najveće međunarodno sportsko takmičenje ikada održano (ne treba zaboraviti da su se na antičkim olimpijskim igrama takmičili samo Grci). Grčke vođe i grčka javnost bili su ushićeni i očekivali su da će imati monopol nad igrama, odnosno očekivali su da će se olimpijske igre, kao nekad, održavati samo u Grčkoj, ali MOK je odlučio drugačije, pa su II Olimpijske igre održane 1900. u Parizu, u Francuskoj. Ove igre su bile i mnogo veće: 24 zemlje učesnice, 1.225 sportista, među njima 19 žena.
Inače, čuveno olimpijsko geslo: brže, više, jače (lat. Citius, altius, fortius), koje je postalo moto olimpijskih igara, nije ostalo iz antičkog doba nego je to u svom govoru, prilikom osnivanja školskog sportskog društva u školi u kojoj je bio upravnik, izrekao prijatelj barona de Kubertena, dominikanski otac Henri Martin Didon.
I utešno geslo „nije važno pobjediti, važno je učestvovati“, koje se, pogrešno, pripisuje samom Pjeru de Kubertenu, takođe je „autorsko delo“ jednog sveštenika – na misi za učesnike olimpijskih igara u Londonu 1908. god. izrekao ga je pensilvanijski biskup Etelbert Talbot.
