Bijeljina je grad i
srediste istoimene opstine u sjeveroistocnom dijelu Republike Srpske. Povrsina
opstine je 734 kmē,
a ukupni broj stanovnika iznosi otprilike 150.000. Grad je historijsko
srediste Semberije i jedan od najbogatijih gradova Bosne i Hercegovine. Kao
plodan ravnicarski grad cini jedan od centara za proizvodnju i trgovinu hranom.
Bijeljina je prepoznatljiva po prostranom centralnom trgu, ciju ljepotu uvecava
prijatan ambijent Gradskog parka.Bijeljina
se prvi put spominje 1446. godine. Od Zvornika je kroz Bijeljinu prolazio
srednjovjekovni put koji je isao za Macvu, Mitrovicu i Hok. Franjevacki samostan
Svete Marije, u poljima, u okolini Bijeljine spominje se 1514. godine. Tom
razdoblju pripadaju trinaest stecaka, od kojih su dva dekorisana, a na cetiri se
nalaze fragmentarno citljivi napisi. U zaseoku Mitrovicima, selo Gornji
Dragaljevac, na dva lokaliteta nalaze se tri stecka, od kojih je jedan ukrasen
motivima biljne stilizacije i predstavom zivotinje i prenijet na zgradu
dragaljevacke osnovne skole. U osmanskom dobu, zupa Bijeljina pripada nahiji
Koraj. Kao sjediste kadiluka pominje se 1634. godine. Za vrijeme austro-ugarske
okupacije i u ratu 1876. godine, grad je veoma nastradao.
Od
islamskih sakralnih objekata, posebno se istice Sultan Sulejmanova ili Atik
dzamija, zanimljiva po tome sto njena munara ima dva serefeta. Sagradjena je na
temeljima starije, prije 1566. godine sagradjene istoimene dzamije, koja je bila
tesko ostecena u napadu austrijske vojske 1716. godine i sve do 1739. godine je
koristena kao crkva. Nakon obnove, 1893. godine spada medku ljepse i prostranije
sakralne islamske gradjevine u BiH. Muhamed Nedzihi-pasina dzamija sagradjena je
1839/1840. Manji objekt sa drvenom munarom, Salihbegovica dzamija, potice iz
1875/76 godine. Hrpica dzamija ima kamenu munaru.Od
pravoslavnih sakralnih objekata, posebno se istice Pravoslavni manastir sa
crkvom Svete Trojice (Manastir Tavna), nalazi se na izvoru rjecice Tavne, 18 km
od Bijeljine.
 |
 |
 |
 |
 |
 |