O pravcu :                                                                                                                                            

Sa svojom poslednjom fazom rokokoa barokni stil je poslednji veliki evropski stil. Iako je barok, uglavnom, zapadnoevrposki stil on vise nema onaj opsti, zejdnicki karakter koji su imali renesansa i manirizam. U baroku se nacionalne specificnosti jace isticu, tako da se italijanski barok znatno razlikuje od francuskog, a jos vise od holandskog. U Italiji, Spaniji i Flandriji barok je bio umjetnost kontrareformacije, pokreta Katolicke crkve koji je trebalo da joj povrati moc uzdrmanu reformacijom. U Francuskoj, koja je u XII vijeku pod Lujem XIV postala najizrazitiji primjer apsolutisticke monarhije, barokna umjetnost se razvijala kao jedna stroga klasicisticka varijanta. U Holandiji, gradjanskoj i protestantskoj, umjetnost, a najvise slikarstvo izlazilo je u susret ukusu buržoazije u prikazivanju malih, cisto holandskih i gradjanskih tema.

 Barokni stil se razvio iz umjetnosti visoke renesanse i manirizma, tako da u odnosu na prethodnu epohu nije onaj radikalni prevrat koji je renesansa imala u odnosu na gotiku. Nastavljajuci da razvija vrijednost visoke renesanse, barokna umjetnost ih je toliko prenaglasila da one postaju nove vrijednosti. Simetriju renesanse, barok zamjenjuje asimetrijom. Odnos glavnih i podredjenih dijelova, koji je postojao u renesansi, ovdje nestaje.  Cilju dinamicnosti služe i jaki kontrasti koje barokna umjetnost koristi, narocito kontrasti svijetlog i tamnog. Svjetlost i boja u vidu mrlje obezvrjedjuju u baroknoj umjetnosti siroki i jasni tok linije.

Barokna umjetnost se razvila u Italiji, tacnije u Rimu i okolini, ali ubrzo, tokom XVII vijeka, Italija prestaje da bude umjetnicki centar Evrope. Otkrice Amerike i premjestanje pomorskih i trgovackih puteva na obale Atlantskog okeana uslovili su stvaranje novih umjetnickih centara u Spaniji, Nizozemskoj, Francuskoj i Engleskoj.