STARA GRCKA
Stara Grcka je naziv koji se koristi za opisivanje svijeta u kojem se govorilo grckim jezikom u doba antike. Taj naziv se ne odnosi samo na podrucje danasnje grcke drzave, nego i na podrucja naseljena Grcima u doba antike: Cipar, egejska obala Turske, Sicilija i juzna Italija (poznata kao Velika Grcka), te razbacane naseobine na obalama danasnje Albanije, Bugarske, Egipta, Francuske, Hrvatske, Libije, Spanjolske i Ukrajine.Ne postoje odredjeni ili opste prihvaceni datumi pocetka i kraja razdoblja stare Grcke. U uobicajenoj upotrebi to se razdoblje odnosi na cijelu grcku istoriju prije nastanka Rimskog Carstva, medjutim istoricari taj termin koriste preciznije. Tako neki autori u to razdoblje ukljuxuju i razdoblja minojske i mikenske civilizacije (od oko 1600. p. n. e. do oko 1100. p. n. e.), dok drugi to osporavaju smatrajuci da su te civilizacije, iako s grckog govornog podrucja, dosta razlicite od kasnijih grckih kultura, pa bi se trebale odvojeno svrstavati.
Prema tradiciji razdoblje stare Grcke pocinje
prvim Olimpijskim igrama 776 , ali vecina istoricara danas produljuju taj termin
unazad do oko 1000. p. n. e.
Tradicionalni datum kraja razdoblja stare Grcke smatra se
smrt Aleksandra Velikog 323. p. n. e., a razdoblje koje slijedi naziva se
helenistickim razdobljem.
Ovi su datumi dogovoreni izmedju istoricara dok neki autori smatraju
civilizaciju stare Grcke neprekinutim razdobljem koje je trajalo sve do dolaska
hriscanstva u 3. vijeku poslije Hrista.
Staru Grcku mnogi istoricari smatraju temeljnom kulturom zapadne civilizacije.
Grcka kultura je izvrsila snazan uticaj na Rimsko Carstvo, koje je prenijelo
njezin oblik po mnogim dijelovima Europe. Civilizacija stare Grcke je neizmjerno
uticala na jezik, politiku, obrazovanje, filozofiju, umjetnost i arhitekturu
modernog svijeta, posebno tokom renesanse u zapadnoj Europi i ponovno tokom
procvata neoklasicizma tokom 18. i 19. vijeka u Europi i u obe Amerike.