Nadezda Petrovic je dijete jedne srbijanske gradjanske porodice u kojoj je bilo daleko vise razumijevanja za kulturu nego sto je to bio slucaj u Srbiji toga vremena. Tacan datum rodjena se ne zna. Porodica navodi datum 12. oktobar 1873. godine u Cacku. Bila je drugo po redu dijete Dimitrije (Mite) Petrovica, nastavnika crtanja cacanske realke i mlade uciteljice Mileve, rodjene Zoric.
1884. godine se seli u Beograd u kucu svoga djeda, Maksima Petrovica. Mita Petrovic je radio u poreskoj sluzbi i cijelog zivota je bio ozbiljan sakupljac istorijske gradje i kolekcionar starina. Porodica je bila u prisnoj vezi sa Svetozarem Zoricem, Nadezdinim ujakom. Zoric je bio covjek rijetkog obrazovanja i kulture,vrstan poznavalac slikarstva, i sam slikar-kada mu je to vrijeme dopustalo. Zoric je Nadezdi davao prve pouke iz slikarstva i pratio njen cjelokupni rad tokom studija, iako ponekad nije dijelio njena slikarska shvatanja, pomagao joj je, u dugim i ostroumnim diskusijama, koje su se cesto vodile, da bar jasnije i cvrsce formira svoja gledista. Nadezda je imala za nase tadasnje prilike narocito povoljne uslove da od rane mladosti zavoli umjetnost i da razvije svoju visestruku prirodnu obdarenost. I kad se kod mlade ucenice beogradske Vise zenske skole vidjelo odredjenije da ima smisla za slikanje i zelje da se oda slikarstvu, njen otac kao da je jedva docekao da je preda u ruke svom prijatelju slikaru Djordju Krsticu.
Nadezdino skolovanje u Krsticevom ateljeu je trajalo nekoliko godina. (Pored Krsticeve posjecivala je i Kutklikovu skolu). Koliko je Krstic doprinjeo svojim savjetima njenom razvoju, vise se ne moze vidjeti. Iz toga vremena ostala je samo jedna mala slika mrtve prirode, ne bez cara, toplo, malo zvucnije kolorisana u svom tamnom tonalitetu. Na toj slici se ni ukoliko ne nazire ni jedna od Nadezdinih crta, sto nimalo ne iznenadjuje, ali se ne osjeca ni onaj afinitet sa nacinom i tehnikom ucitelja koji se obicno u djackim redovima glasno ispoljava. Ostaje ipak cinjenica da je Krstic bio njen prvi ucitelj i da su njegove price o Medjunarodnoj izlozbi u Minhenu bile presudne da Nadezda otputuje u Minhen i nastavi da radi na unapredjivanju svoga slikarstva.