FOVIZAM

Priliv novih iskustava pocetkom XX veka usredotocio se u glavnim gradovima Evrope, a najvise u Parizu. Pariz je dobio naziv "grad svetlosti". U parizu su slikari koji su bili protiv impresionizma nazivani "les fauves" (divljim zverima), a taj naziv je prvi upotrebio likovni kriticar Luj Voksel u vreme Jesenjeg salona 1905. godine videvsi jednu skulpturu radjenu u duhu italijanske rane renesanse izlozenu na ovoj izlozbi; on je uzviknuo: "Gle, Dante medju divljim zverima". Tako je pravac dobio naziv fovizam, sto je zaista i bio po eksploziji boja i po anarhicnom ponasanju slikara.Ako je verovati izjavama Anri Matisa (1869-1954), vodje ove grupe, fovizam je poceo kao revolt protiv svesnog metodizma neoimpresionista kao sto su Sera i Sinjak.

Preko fovista je crnacka skulptura usla u evropsku umetnost. Pobunjenici protiv kulture i umetnosti proslosti, a oslonjeni na iskustva iz oblasti boje Van Goga i Pol Gogena, fovisti su svoje napore usredsredili na njen intenzitet, slikajuci cesto bojama direktno cedjenim iz tube. Svrha fovista bila je uspostavljanje ravnoteze izmedju boja koje su na slici dovoljne same sebi i nezavisne od boje predmeta kako ga mi vidimo. Nastojali su da ih medjusobno ne povezuju, nego da pojedinacno ocuvaju intenzitet i samostalnost svake boje. Iako je fovisticko slikarstvo figurativno i predmetno, boja na njihovim slikama definise predmet, tako da je slika, odnosno boja na slici, postala svrha umetnickog izraza.

 Za fovizam je takodje bilo karakteristicno i zanemarivanje perspektive.Povrsine intenzivnih boja na njihovim slikama ponekad su, kao na srednjovekovnim vitrazima, oivicene crnim, debelim linijama, kojima se definise oblik u prostoru i razdvajaju planovi slike. Pored toga, za razliku od umetnickih pokreta koji su dobili medjunarodne razmere, kao impresionizam, simbolizam, art nuvo (jugendstil ili liberti stil), fovizam je bio specifican pravac u kome su participirala samo tri umetnika - Anri Matis, Andre Deren i Moris Vlamenk. Oni su radili zajedno u kratkom periodu od 1904-1907. godine, bez nekog zajednickog programa ili doktrine koja bi ih povezivala, a Matis je bio vodja više po tome što je davao primer nego po tome što je propisivao pravila. Stavise njihovi radovi su bili tako razliciti da se povodom fovizma u literaturi istice da je od svih umetnickih pravaca XX veka on bio najtranzitivniji i verovatno najmanje opisiv.

pocetna strana