Prve informacije o srpskoj državi potiču iz VII vijeka i dinastije Vlastimirovica, ali je ta država kasnije privremeno potpala pod vizantijsku i bugarsku vlast. Obnovitelj kasnosrednjevekovne srpske državnosti je Stefan Nemanja, veliki srpski župan koji je živio u XII vijeku. Godine 1220, pod Stefanom Prvovjenčanim, Srbija postaje kraljevina, 1346. godine prerasta u carstvo, pod Stefanom Dušanom. U periodu od 1459. do 1717. i od 1739. do 1804. je bila pod vlašću Osmanlijskog carstva, a od 1717. do 1739. pod Austrijom (Svetim rimskim carstvom njemačkog naroda).

 

Borba za savremeno društvo, ljudska prava i nacionalnu državu trajala je skoro tri decenije i okončala se donošenjem Sretenjskog ustava 15. februara 1835. godine. Poslije 1918. Srbija je kao osnivač, uz Crnu Goru jedina unoseći svoj suverenitet, bila dio Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, kasnije Jugoslavije. Od 1992., poslije raspada SFRJ, sve do 2003. Srbija je činila, zajedno sa Crnom Gorom - Saveznu Republiku Jugoslaviju. Od 2003. do 2006. Srbija je sastavni dio Državne zajednice Srbija i Crna Gora, a proglašenjem crnogorske nezavisnosti je i sama postala nezavisna država.

 

Stefan Nemanja

Karađorđe

Jugoslavija

Godine 1804. srpski narod kao i većina naroda u Evropi u to vrijeme, počinje stvarati modernu državu i pod vođstvom Đorđa Petrovića zvanog Karađorđe započinje borbu za promjenu vlasti i sistema koji je nametnula Turska u viševijekovnoj okupaciji Srbije. Od 1813. do 1903. godine, srpsku državu predvodi dinastija Obrenovića, kada je na tronu smenjuje dinastija Karađorđevića, potomci Đorđa Petrovića-Karađorđa.