MIHAILO LALIĆ
Mihailo Lalić(1914-1993)je pisac koji se na samom početku književnog rada opredelio za jasan tematski krug (NOR),odredjeno geografsko podneblje(Crna Gora) i specifičan izbor aktera dogadjaja i romanesknih priča.Započeo je knjigom pesama Stazama slobode(1948),ali se brzo okrenuo prozi,koja će postati isključiva forma umetničkog sagledavanja vremena,dogadjaja i ljudskih sudbina.Objavio je veliki broj knjiga pripovedaka: Izvidnica(1948),
Prvi snijeg(1951),
Na mjesečini(1956),
Posljednje brdo(1967).
Ipak,značajan doprinos savremenoj prozi dali su njegovi romani:
Svadba(1950),
Zlo proljeće(1953),
Raskid(1955),
Lelejska gora(1957,1962),
Hajka(1960),
Pramen tame(1970),
Ratna sreća(1973),
Zatočnici(1976),
Dokle gora zazeleni(1982),
Gledajući dolje na drumove(1983)
Odlučan čovjek(1990).
U romanima Lalić prikazuje vreme kada je u partizanskom ratovanju došlo do krize,kada su se probudili stari sukobi i podele,kada izvesnost borbe nije mogla da se nasluti.Njegovi junaci su zahvaćeni moralnim i psihološkim krizama,pa otuda unutrašnji monolog kao osnovno i dominantno sredstvo umetničkog oblikovanja likova.U stvaralačkoj praksi Mihaila Lalića zanimljiv je još jedan fenomen:on se stalno vraća već završenim pripovetkama i romanima i,nezadovoljan ostvarenim,pristupa preradi.Roman Raskid je posle četrnaest godina doživeo preradu uz znatne izmene u naraciji,izboru likova i njihovoj strukturi.Drugu verziju je doživeo i roman Lelejska gora,a razvijanjem pripovetke Pramen tame nastao je istoimeni roman.
|
|
|
|
|
|