Tek što je stupio u život, Puškin je ispoljio jednu od najsnažnijih osobina svog karaktera.Veoma mlad, a već priznat pjesnik, autor dobro primljenog spjeva "Rusland i Ljudmila", sjajno obrazovan, iz prastare boljarske porodice, sin Sergeja Ljvoviča Puškina, ulazio je u život sa odličnim izgledima na uspjeh u diplomatskoj službi pri petrogradskoj "Kolegiji inostranih poslova". Petrogradske godine mladog Puškina(1817- 1820) bile su doba bezbrižnog života punog zadovoljstva u krugu "zlatne mladeži" najvišeg prestoničkog društva, ali u isto vrijeme to je bio period brzog političkog sazrijevanja pjesnikovog. Rat od 1812.godine i pohodi ruske vojske preko granica otadzbine probudili su političku i nacionalnu svijest kod mladog Puškina. Otvoreno druženje sa predstavnicima revoluciornarnog pokreta izmijeniše Puškinov životni put. Još kao đak upoznaje se sa revolucionarno nastrojenim oficirima Kaverinom i Čadajevom (bucućim članom tajnog političkog udruženja). To prijateljstvo našlo je odjeka i u " Evgeniju Onjeginu" ; pjesnik svog junaka uvodi u isto društvo, te se Onjegin sastaje sa Kaverinom, a na jednom mjestu upoređuje sa Čadajevom. Na zauzimanje pjesnika Karamzina, progonstvo u Sibir Puškinu je bilo zamjenjeno blažom kaznom, i mladi pjesnik se u maju 1820. godine našao, kao izgnanik, na jugu države, u tek aneksiranoj Moldaviji. Tu se pod uticajem omiljene lektire i sjećanja na ostavljenu prestonicu javlja kod Puškina ideja o romanu u stihovima. U Kišenjevu, 9. maja 1823.godine 24- godišnji pjesnik napisao je prve strofe romana u stihovima " Evgenije Onjegin" . Prva glava bila je završena 22. oktobra 1823. Tako započet roman Puškin je i dalje štampao u dijelovima. Nakon što je pisac dobio premještaj u Odesu nastavio je rad na drugoj glavi romana. U Odesi je isto tako započeo i pisanje treće glave koje je nastavio 1824. godine u rodnom selu Mihajlovskom, gdje se ponovo sastao sa porodicom. Tu ga naročito privlači narodni život i narodno stvaralaštvo. Tu, u Mihajlovskom, nastaju najbolje glave " Evgenija Onjegina", prožete nacionalnim duhom, izvanrednim slikama ruske prirode i ruskog života. U toku boravka u Mihajlovskom Puškin dovršava treću glavu romana, počinje četvrtu i piše skoro dvije godine. Najzad, tu u Mihajlovskom, zamišljena je i šesta glava. Četvrta i peta glava romana štampane su zajedno, a šesta zasebno, iste 1828. godine. Do Puškinovog oslobađanja iz progonstva došlo je septembra 1826. godine kada odlazi u Moskvu. Vraćanje u prestonicu duboko je uticalo na Puškina tako da su potekli divni stihovi o Moskvi u sedmoj glavi " Evgenija Onjegina".Sa pjesnikom se u Moskvu preselila i njegova muza i junakinja romana, Tatjana. Ali, oduševljenje koje je Puškina zahvatilo po povratku iz progonstva ubrzo je moralo da se ugasi. Nadahnute stihove o Moskvi u sedmoj glavi romana ubrzo zamjenjuje kritičko i realističko slikanje moskovskog visokog društva.
Puškin je 1829. godine otputovao na Kavkaz, gdje je u to vrijeme u rusko- turskom ratu učestvovao njegov brat Lav Sergejevič Puškin. Na Kavkazu se još jednom dodirnula sudbina Evgenija Onjegina sa Puškinovom sudbinom. Puškin je ispričao kakav će biti dalji životni put njegovog junaka : trebalo je da Onjegin ili pogine na Kavkazu ili da pristupi redovima dekabrista. Pjesnik se odlučio za ovo drugo rješenje, i kasnije napisana deseta glava bila je zapravo ostvarenje ove zamisli o Onjeginu dekabristi.Po povratku u moskvu Puškin se oženio, a zatim i preselio na porodično imanje u Boldino. Tu je 18. septembra 1830.godine završena osma glava romana ( Onjeginovo putovanje ), a 25.septembra iste godine završena je deveta, tj. sadašnja osma i posljednja glava romana. Po računu samog pjesnika rad na "Evgeniju Onjeginu " trajao je 7 godina, 4 mjeseca i 17 dana. Pa ipak, Puškin se još vraćao na svoj roman, izbacio je osmu glavu , u vezi sa tim preradio devetu i unio pismo Onjegina Tatjani, tako da je rad na romanu trajao ukupno preko 8 godina.
|
|
|
|
|
|